بررسی عوارض مزمن بیماری تالاسمی ماژور : مقاله مروری

زمینه و هدف: بتاتالاسمی ماژور یکی از شایع ترین بیماری های مزمن خونی است که جزو بیماری های مزمن و پر هزینه برای نظام اقتصادی کشور به شمار می رود. گرچه درمان های جدید باعث طولانی شدن عمر و بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به تالاسمی شده است ولی هنوز مشکلات زیادی از جمله عوارض مزمن در این بیماران شایع است که به علت رسوب آهن در سلولها ذکر گردیده است. هدف از این پژوهش بررسی عوارض مزمن تالاسمی ماژور می باشد.مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع مروری بوده و به روش کتابخانه ای و جست و جوی مطالب از منابع الکترونیک و نمایه شده شاملSID magiran, google scholar, pubmed و با کلید واژه , chronic , major β-talasemia complicationsاستفاده شد. از بین این مقالات، مقالاتی که متن کامل آن ها موجود بود و در پنج سال اخیر منتشر شده بودند، مورد بررسی بیشتر قرار گرفتند.یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد با توجه به ترانسفیوژن های مکرر برای درمان این بیماری، میزان آهن سرم افزایش می باید و در صورت عدم دریافت منظم دسفرال، بیماران دچار عوارض مزمنی می شوند که کیفیت زندگی آنان را بطور چشمگیری تحت تاثیر قرار می دهد. از شایعترین و کشنده ترین عوارض مزمن می توان به کاردیومیوپاتی اشاره کرد(%.(70 از عوارض دیگر بیماری می توان به عوارض کبدی (هپاتومگالی، هپاتیت B هپاتیتC سیروز)((%15، اختلالات اندوکرینی (دیابت، کاهش رشد و هایپوگنادیسم)((%10 و عوارض استخوانی (استئوپروز)((%5 اشاره کرد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش که علت اصلی عوارض مزمن در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور، اضافه بار آهن است ، لذا پیشنهاد می شود با آموزش به بیماران در مورد مراجعه مکرر به مراکز بهداشتی درمانی، مصرف منظم دسفرال و پیگیری مداوم مراحل درمانی، از بروز عوارض مزمن در آنان پیشگیری کرده و سطح کیفیت زندگی بیماران را به نحو چشمگیری افزایش داد. همچنین با توصیه رعایت رژیم غذایی مناسب برای بیماران شامل کاهش مصرف مرکبات و ویتامین c و نوشیدن چایی جهت دفع اضافه بار اهن ، می توان بروز عوارض را به طور موثری کاهش داد.

Keywords:

تالاسمی ماژور , عوارض مزمن , دسفرال , آهن