آیت سعادت طلب - استادیار موسسه تحقیقات تربیتی، روانشناختی و اجتماعی دانشگاه خوارزمی

این پژوهش با هدف ارزیابی رویکرد مدیران دانشگاهی به تغییر برنامه‌های درسی در دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی با استفاده از روش پژوهش کیفی اجرا شد. جامعه آماری پژوهش شامل سه گروه مدیران دانشگاهی، متخصصان برنامه‌ریزی درسی و سیاست‌گذاران در سطح کلان آموزش عالی بود که بر مبنای نمونه‌گیری نظری با ۱۷ نفر از آنها مصاحبه شد. به‌منظور تحلیل داده‌های حاصل از مصاحبه از روش کیفی گرانهیم و لوندمن استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد چهار رویکرد کلی در مدیران دانشگاهی نسبت به تغییر برنامه‌های درسی در دانشگاه‌ها وجود دارد. در رویکرد اول (حمایتی)، مدیران دانشگاهی به تغییر برنامه‌های درسی باور داشته و علاوه بر تأمین منابع و امکانات خود نیز در این فرایند مشارکت دارند. در رویکرد دوم (غیرحمایتی)، مدیران دانشگاهی نه‌تنها به تغییر برنامه‌های درسی اعتقادی ندراند بلکه در عمل نیز هیچ‌گونه مشارکتی در زمینه تغییر برنامه‌های درسی ندارند. در رویکرد سوم (خنثی)، مدیران دانشگاهی نسبت به تغییر برنامه‌های درسی در دانشگاه‌ها بی‌تفاوت بوده و تمایلی به مشارکت در فرایند تغییر برنامه‌های درسی از خود نشان نمی‌دهند. در رویکرد چهارم (اقتضایی)، مدیران دانشگاهی نسبت به تغییرات برنامه‌های درسی باور عمیق دارند. این گروه از مدیران دانشگاهی علاوه بر تأمین منابع و امکانات برای تغییر برنامه‌های درسی، خود نیز در این فرایند مشارکت فعال دارند.

ارزیابی, ‌ آموزش عالی, ‌ تغییر برنامه‌های درسی, رویکرد مدیران دانشگاهی