استعارۀ تربیتی سفر

هدف از پژوهش حاضر، تبیین و تحلیل استعاره «تربیت، سفر است» با نگاهی عرفانی ـ استعاری و به ­تبع عینی ­تر به حوزه انتزاعی تربیت است. چرا که یکی از اصلی ­ترین ویژگی ­های استعاره، ظرفیت استنباطی بسیار آن است که با تکیه بر آن می ­توان حوزه­ ای انتزاعی از دانش ­های بشری را در ظرفی عینی قرار داد و بازتعریف کرد. برای دست یافتن به این هدف، از روش­ تحلیل منطقی فرارونده بهره­ گرفته ­شد. یافته ­های پژوهش حاکی از آن است که استعاره «تربیت، سفر است» باتوجه به مبنای انتخابی ـ در این پژوهش دو مبنای عرفان اسلامی و عرفان اومانیستی معرفی شده ـ دو مسیر جداگانه برای تربیت تعریف می­ کند که با وجود اشتراکات فراوان میان این دو مسیر، سرانجام متفاوتی برای آن ­ها تصور می ­شود. طرح کلی سفر تربیتی بر مبنای نگاه استعاری ـ عرفانی به حوزه تربیت نیز شامل دو رکن اصلی «رهرو» و «راهبر» و پنج رکن فرعی «مقصد نهایی»، «مراحل»، «ره­توشه، مسیریابی و ملزومات»، «راهبرد» و «رهاورد» است. همچنین بر پایه نتایج پژوهش حاضر می­ توان ادعا کرد که به­ کارگیری استعاره «تربیت، سفر است»، گامی مهم جهت دست یافتن به تعریفی برای تربیت و رسیدن به اشتراک بین ­الاذهانی میان صاحب ­نظران این حوزه خواهد بود.

Keywords:

استعارۀ تربیتی , سفر , عرفان , تعلیم و تربیت عرفانی