ارزیابی عملکرد شهریار در شبکه کلانشهری تهران

در دنیای امروز اکثر برنامه‌ریزان و صاحب ‏نظران شهری در تلاش هستند تا با بکارگیری راهبردهای مناسب، مشکل‏ هایی نظیر تمرکزگرایی شدید، نابرابری‏ های منطقه ای و.. را در حوزه‏ های شهری حل کنند که در این میان توجه به توسعه و تقویت شهرهای میانی و شناخت توان‏ ها و قابلیّت‏ های این شهرها می‏تواند گره ‏گشای بسیاری از مسائل و مشکل ‏ها باشد. در همین راستا این پژوهش با شناخت توان‌ها و قابلیت‌های شهرهای میانی و تدوین اهداف و برنامه ‏ریزی‏ ها در راستای آن سعی دارد ضرورت توجه جدی و اساسی به این شهرها به منظور ساماندهی حوزه‏ه ای شهری را مشخص سازد. این نوشته از نظر هدف، کاربردی ـ توسعه‏ ای و با روش توصیفی ـ تحلیلی انجام گرفته است که پس از تشریح نقش و اهمیّت شهرهای میانی در شبکه ‏ی شهری با کمک روش کتابخانه ای و اسنادی، به بررسی توان‏ ها و چالش‏ های حال و پیش روی شهرستان شهریار به‏ عنوان یک شهر میانی و ترسیم هدف ‏ها و راه‏ه ای رسیدن به آن، با استفاده از نظر متخصصان و صاحب نظران می پردازد. بدین منظور برای بررسی موضوع از مدل Meta SWOT استفاده شده است. با بررسی شرایط پس از شناخت و تعیین توان‏ه ا و قابلیّت ‏های شهرستان شهریار و رقبای منطقه ‏ای آن، بر اساس یافته‏ های پژوهش، مؤلفه‏ ی فاصله‏ ی مناسب نسبت به دو کلان‏شهرِ تهران و البرز، مهم‏ترین مزیت شهریار معرفی شد؛ همچنین زیرساخت‏ های مناسب ارتباطاتی و مسکن مناسب، بالاترین تناسب استراتژیک را دارا هستند. از طرف دیگر مولفه‏ های بهبود و هماهنگی طرح‏ های بالادستی و افزایش سرمایه‏ گذاریِ بخش خصوصی دارای بالاترین قدرت تاثیرگذاری بوده و مؤلفه ‏های فاصله‏ی مناسب نسبت به تهران و البرز و ایجاد محیط کسب و کار در سطح شهرستان دارای بالاترین درجه‏ی ضرورت می‏ باشند.

Keywords:

شبکه شهری , منابع و قابلیت , Meta- SWOT , توسعه منطقه‌ای , شهریار