خوش‌بینی مدیریت و کیفیت گزارشگری مالی: با تأکید بر نقش تعدیلی مکانیزم‌های نظام راهبری

هدف:هدف پژوهش حاضر، تحلیل رابطه‌ی خوش‌بینی مدیریت با کیفیت گزارشگری مالی با تأکید بر نقش مکانیزم‌های نظام راهبری شرکتی است. روش پژوهش: داده‌ها و اطلاعات مالی، از صورت‌های مالی شرکت‌های پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران بین سال‌های 1390 الی 1396 استخراج ‌شده که بعد از اعمال محدودیت‌های آماری تعداد 171 شرکت جهت آزمون فرضیه‌ها انتخاب‌ و از روش تحلیل ساختار استفاده‌شده است. یافته‌ها: نشان می‌دهد که خوش‌بینی مدیریت تأثیر معنادار و معکوس بر کیفیت گزارشگری مالی دارد. همچنین نقش تعدیل گر نظام راهبری به‌عنوان یک بازوی نظارتی نقش تأثیرگذاری در آثار منفی خوش‌بینی مدیریت بر کیفیت گزارشگری مالی ایفا می‌کند چرا که نظام راهبری تأثیر معنادار و مثبت باکیفیت گزارشگری مالی دارد. نتیجه‌گیری: ویژگی‌های شخصیتی مدیران با شیوه‌های گزارشـگری مـالی رابطه معناداری دارد و بازوی نظارتی شرکت‌ها (نظام راهبری) نقش تأثیرگذاری در آثار منفی خوش‌بینی مدیریت بر کیفیت گزارشگری مالی ایفا می‌کند در نتیجه مکانیزم‌های راهبری شرکتی رفتار فرصت طلبانه و هزینه‌های نمایندگی را کاهش و باعث بهبود کیفیت گزارشگری مالی شوند. دانش‌افزایی: نظام راهبری شرکتی به عنوان مهمترین مکانیزم کنترل و نظارت می تواند تأثیر چشمگیری بر انصاف و افشای به موقع اطلاعات داشته باشد. بنابراین، سازوکارهای نظام راهبری شرکتی با کاهش عدم تقارن اطلاعاتی و حل مشکلات نمایندگی، میزان انحراف از تصمیمات سرمایه گذاری بهینه را کاهش داده و به استفاده کارآمد تر از منابع ترغیب می کند.

Keywords:

کلمات کلیدی: خوش‌بینی مدیریت , کیفیت گزارشگری مالی , مکانیزم‌های نظام راهبری