Pouria Askary - Assistant Professor of International Law, Allameh Tabataba’i University, Tehran, Iran
Amirsaed Vakil - Assistant Professor of International Law, University of Tehran, Tehran, Iran

Universal Declaration of Human Rights (UDHR) was adopted by the UN General Assembly on 10 December 1948 and Iran was among the 48 UN Member States who voted in favor of this historic resolution. Since then, Iran has acceded to many other international instruments of human rights. At the same time and especially after the victory of the Islamic Revolution in 1979, Iran has repeatedly referred to its different interpretation of some international norms of human rights, relying on the notion of cultural diversity. ایران در زمره کشورهایی هست که در سال 1948 رای مثبت آن به اعلامیه جهانی حقوق بشر در مجمع عمومی سازمان ملل متحد ثبت شده و از آن زمان به بعد، ایران به تعداد زیادی از اسناد بین المللی حقوق بشر پیوسته است. علیرغم این اوصاف، جهانشمولی حقوق بشر از سوی ایران به ویژه بعد از انقلاب اسلامی با چالش مواجه بوده و این کشور همواره با تکیه بر گفتمان تنوع فرهنگی، از قرائت متفاوت خود درخصوص برخی از هنجارها و اصول حقوق بشری دفاع کرده است. این مقاله، با بررسی محتوایی چارچوب فکری حاکم بر گفتمان تنوع فرهنگی به استدلال های طرفداران و مخالفان این گفتمان می پردازد و همچنین، ظرفیت های موجود در نظام حقوق بشری ملل متحد برای پذیرش این گفتمان را مورد مداقه قرار می دهد.

Iran, Human rights, Cultural Diversity, UN Human Rights Council