نظریه «دوستی تعالیبخش» در اسلام و دلالتهای آن در مدیریت سرمایه اجتماعی کشور
Publish place: Journal of Islam and Management، Vol: 8، Issue: 15
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 224
This Paper With 22 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JIM-8-15_001
تاریخ نمایه سازی: 7 بهمن 1399
Abstract:
انسان موجودی اجتماعی آفریده شده و از همینرو یکی از اصلیترین نیازهای بشر، نیاز او به رهایی از زندان تنهایی است. نهاد «دوستی» به مثابه پیوند معنوی افراد و زمینهساز ارتباطات مادی آنان یکی از بهترین راههای ارضای این نیاز و در نتیجه مطلوب ذاتی انسان است. از سوی دیگر، ایده محوری نظریه سرمایه اجتماعی، «روابط اجتماعی» است. بنابراین میتوان چنین نتیجهگیری کرد که رابطۀ «دوستی» بهعنوان نوع خاصی از «روابط اجتماعی» بین انسانها از عوامل اصلی ارتقای سرمایه اجتماعی جامعه است. تحقیق حاضر نخست با تکیه بر منابع شیعی و به روش کیفی «نظریهپردازی دادهبنیاد» در صدد ارائه یک نظریه اسلامی در خصوص دوستیابی و دوسـتی برآمده و سپـس با تحلیل عقلانی−منطقی، دلالتهای آن نظریه −که آن را «دوستی تعالیبخش» نامیده− را در افزایش سرمایه اجتماعی مثبت (سازنده) جامعه بررسی کرده است.
Keywords:
Authors
امیر حسین بنایی
دانشجوی دوره روزانه دکترای مدیریت دولتی دانشگاه
یحیی بوذری نژاد
دانشیار دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران
محسن صبوریان
استادیار دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران