ارزیابی ارزش در معرض ریسک شاخص سهام بر مبنای رویکردهای پارامتریک، شبه پارامتریک و غیرپارامتریک (مطالعه بورس اوراق بهادار تهران)

هدف پژوهش حاضر، ارزیابی ارزش در معرض ریسک شاخص سهام بر مبنای رویکردهای پارامتریک، شبه پارامتریک و غیر پارامتریک در بورس اوراق بهادار تهران بر اساس داده های گردآوری شده طی دوره زمانی 1388-1398 می باشد. تحقیق حاضر به لحاظ هدف از نوع کاربردی است. از طرفی تحقیق حاضر به لحاظ معرفت شناسی از نوع تجربه گرا، سیستم استدلال آن استقرایی و به لحاظ نوع مطالعه میدانی- کتابخانه ای با استفاده از اطلاعات تاریخی به صورت علی-پس رویدادی (یعنی استفاده از اطلاعات گذشته) است. در همین راستا عملکرد هر یک از رویکردهای فوق بررسی گردید و در نهایت با روش پس آزمایی های آزمون کمیته باسل و آزمون های فراوانی Bin، POF و TUFF میزان دقت و صحت هر یک مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تحلیل نشان می دهد که مدل های پارامتریک، شبه پارامتریک و نیمه پارامتریک از لحاظ کارایی و دقت به ترتیب دارای اولویت می باشند. بعلاوه نتایج پژوهش از منظری دیگر نشان می دهد که بر اساس نسبت تخطی و آزمون های پس آزمایی، مدل های غیرپارامتریک و نیمه پارامتریک، ارزش در معرض ریسک را بیشتر از حد برآورد کرده اند که البته سهم مدل ناپارامتریک در این برآورد بیشتر است.

Keywords:

ارزش در معرض ریسک , پارامتریک , نیمه پارامتریک , شبه پارامتریک , بورس اوراق بهادار