طراحی سیستم اطفا حریق خودکار برای خودرو بر اساس منطق فازی

Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 698

This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

AIRAFT01_028

تاریخ نمایه سازی: 7 بهمن 1399

Abstract:

یکی از علل اصلی افزایش مرگ ومیر ناشی از تصادفات جاده اي، آتش سوزي وسایل نقلیه و عدم اطفاي به موقع حریق است که در اثر تماس مستقیم سوخت خودرو با عوامل آتش زا رخ میدهد. طرح پیشنهادي، ساختاري هوشمند را معرفی مینماید تا ضمن تشخیص دقیق و سریع موقعیت حریق با استفاده از منطق فازي، قابلیت اطفاي خودکار آن را نیز داشته باشد. در این طرح، به واسطه استفاده از سیستم خنک کننده خودرو، قابلیت تماس مستقیم با منبع حریق امکان پذیر است. اهمیت این مورد به این دلیل است که آتش سوزي در محفظه موتور گاهی منجر به آسیب دیدن مکانیسم قفل درپوش خودرو گردیده و این امر منجر به دشوار شدن مهار آتش بر اساس روشهاي سنتی میگردد. بر اساس تحقیقات انجام گرفته بر روي خودروي پراید، آتش به وجود آمده در موتور خودرو در حدود 4 دقیقه طول میکشد تا به بخش سرنشینان منتقل گردد. همچنین زمان انتقال حریق از بخش انتهایی خودرو در حدود 2 دقیقه میباشد و زمان لازم براي رسیدن نیروهاي امداد در کشور نیز به طور متوسط 15 دقیقه است. این در حالی است که کل پروسه شناسایی و اطفاي حریق در ساختار پیشنهادي کمتر از 40 ثانیه طول کشیده و این عملکرد سریع سیستم منجر به حفظ جان سرنشینان میگردد. مزایاي طرح پیشنهادي در مقایسه با نمونه هاي مشابه، علاوه بر کاهش هزینه هاي ساخت، امکان ایجاد ارتباط مستقیم با حریق از طریق سیستم خنک کننده و کاهش قابل توجه زمان شناسایی و اطفا با کمترین خطاي عملگرها در اثر اعمال قوانین فازي میباشد.

Authors

علی مجیدپور

کارشناسی تکنولوژی مهندسی مکانیک خودرو، دانشگاه فنی و حرفه ای استان آ.ش، آموزشکده فنی و حرفه ای شماره ۲تبریز-ایران

امیر امین زاده قوی فکر

عضو هییت علمی دانشگاه تبریز، دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر، تبریز-ایران

مهدی سلطانی بهربیگ

کارشناسی تکنولوژی مهندسی مکانیک خودرو ، دانشگاه فنی و حرفه ای استان آ.ش ، آموزشکده فنی و حرفه ای شماره ۲تبریز-ایران

سامان ستارزاده

دانشجوی دکتری، دانشگاه تبریز، دانشکده مکانیک، تبریز-ایران