مطالعه اثر بازدارندگی 1، 1- (پیریدین-2، 6- دی ایل) بیس (3- (بنزوئیل) تیواوره) بر خوردگی فولاد نرم در محلول هیدروکلریک اسید

در این تحقیق اثر بازدارندگی مشتق جدید تیو اوره 1، 1- (پیریدین-2، 6- دی ایل) بیس (3- (بنزوئیل) تیواوره) بر خوردگی فولاد نرم در اسید کلریک 1 مولار با استفاده از روش کاهش وزن، روش پلاریزاسیون تافل و مطالعات شیمی کوانتومی مورد بررسی قرار گرفت. مشخص شد که راندمان بازدارندگی با افزایش غلظت بازدارنده افزایش می یابد. راندمان های به دست آمده از روش های مختلف هم خوانی مطلوبی با هم دارند. با استفاده از روش پلاریزاسیون تافل معلوم شد که نوع بازدارنده مخلوط کاتدی - آندی می باشد. جذب بازدارنده روی سطح فولاد نرم از نمودار جذب لانگمویر پیروی می کند. مقادیر انرژی گیبس محاسبه شده، جذب فیزیکی - شیمیایی بازدارنده ها را تایید می کند. پارامترهای سینتیکی (*ΔH و *ΔS و Ea) محاسبه شده و برای توصیف مکانیسم جذب بازدارنده مورد بررسی قرار گرفتند مقادیر بالای Ea در حضور بازدارنده نسبت به محلول شاهد (غیاب بازدارنده) نشان دهنده جذب فیزیکی بازدارنده است. علامت مثبت *ΔH نشان می دهد که فرآیند انحلال فولاد در محلول یک فرایند گرماگیر است. مقادیر *ΔS در حضور بازدارنده ها افزایش پیدا کرده است (مثبت تر شده است) که این ویژگی بیان گر افزایش انتروپی محلول در طول فرآیند جذب است. محاسبات شیمی کوانتومی برای بررسی ارتباط بین ساختار مولکولی و راندمان بازدارندگی بازدارنده ها انجام پذیرفت و نتایج آن مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از مطالعات شیمی کوانتوم نشان می دهد که رابطه ی رضایت بخشی بین پارامترهای بدست آمده از این مطالعات و راندمان بازدارندگی ترکیبات وجود ندارد.

Keywords:

تیو اوره , فولاد نرم , بازدارنده , پلاریزاسیون