زنان درآموزش عالی ومیزان استفاده بهینه از توانمندیهای آنها درجامعه

در دهه اخیر در ایران ، زنان از مردان در آموزش عالی گوی سبقت را ربوده اند. آنان یک قرن و نیم عقب ماندگی از مردان را در این بخش جبران کردند و سهم خود را نسبت به مردان افزایش دادند. بالا رفتن این نسبت ریشه در فرایندهای درونی و بیرونی تاثیرگذار در دهه اول تاسیس جمهوریت در ایران دارد و همین طور زیاد بودن این سهم برای زنان پیامدهای مثبتی در مشارکت های فرهنگی ، اجتماعی ، سیاسی و اقتصادی آنها در کشور دارد ، اما هنوز این مسئله وجود دارد که در بین اقشار مختلف جامعه چقدر و تا چه حد زنان و به خصوص زنان دارای تحصیلات عالی به دور از تبعیض های جنسیتی و با توجه به اصل شایسته سالاری به عنوان نیروی انسانی متخصص و کارآمد در بخش های مختلف کشور به کار گرفته می شوند و آیا با وجود نگرش های جنسیتی که ریشه در افکار و فرهنگ آحاد ملت ما دارد ، چطور زنان این مرز و بوم می توانند در برنامه ریزی برای سرنوشت خود و مملکت سهیم بوده و حتی امیدوار باشند که نیمی از آینده سازان واقعی جامعه ای هستند که در آن زندگی می کنند؟در این مقاله که با روش اسنادی – تحلیلی نگاشته شده است ، نویسنده بر آن است که با تجزیه و تحلیل آمارهای موجود در دهه اخیر در زمینه پذیرفته شدگان زن در آموزش عالی ، درصد زنان مشغول به فعالیت در نظام آموزش عالی اعم از اعضای هیئت علمی و غیر هیئت علمی و همین طور بررسی بازار کار زنان دارای تحصیلات دانشگاهی و سهم آنها در بخش های مختلف جامعه به خصوص نقش های مدیریتی ، پارلمانی و به طور خلاصه پستهای کلیدی بپردازد. همچنین در طی این بررسی به برخی پیامدهای افزایش زنان در آموزش عالی نسبت به مردان ، نتایج و راهبردهای مثمر ثمر در رابطه با حضور زنان به عنوان بخش عظیمی از نیروی انسانی لازم و متخصص در جهت تسریع توسعه همه جانبه کشور اشاره خواهد شد

Keywords:

زنان , آموزش عالی , توسعه , بازار کار , پستهای مدیریتی