مروری بر روش های تثبیت آنزیم لیپاز

آنزيم ليپاز يكي از پركاربردترين آنزيم ها در صنايع مختلف از جمله صنايع غذايي مي باشد. جهت افزايش پايداري آنزيم ها در برابر غير فعال شدند در مقابل عوامل مختلف مانند دما،pH، مواد تجزيه كننده شيميايي و پروتئازها در طول فرايند، مي توان از تثبيت آنزيم كمك گرفت. توسط تثبيت آنزيم مي توان هزينه ي سرمايه گذاري را پايين تر آورد و از سيستم هاي مداوم به جاي غير مداوم بهره جست. عمده ترين روش هاي بكار رفته جهت تثبت ليپاز شامل جذب، اتصال يوني، بدام اندازي و بدام اندازي در ژل مي باشد. بسته به صنعت هدف جهت كاربرد ليپاز حامل هاي مختلفي جهت تثبيت توسط محققان مورد استفاده قرار گرفته است از جمله پودر پلي پروپيلن، آمبرليت XAD-7، شيشه هاي متخلخل، رزين هاي تبادل گرهاي آنيوني، كربنات كلسيم، بنتونيت اصلاح شده، سليكاژل و پليمرهاي مختلف. از بيوپليمرهاي مانند آلژينات، آگاروز و كيتوزان، بدليل خواص ژلاتيني و غير سمي بودن از جمله پركاربردترين پليمرها جهت تثبيت آنزيم به ويژه در صنايع غذايي مي باشند.