امیر صلحی - دانشجوی کارشناسی حقوق، موسسه آموزش عالی آپادانا،شیراز،ایران
محمدجواد سامی - عضو هییت علمی ،موسسه آموزش عالی آپادانا ، شیراز ، ایران

در قرن های اخیر محیط زیست سالم متأسفانه ریشه مفهومی خود را از دست داده و پایه های آن سست گردیده است. از این رو تصمیم بر این شد کهدر برنامه های آموزشی، علمی، فرهنگی، سازمان ها (اعم از دولتی، و غیردولتی) همه ی تلاش خودشان را در جهت احیا و بازسازی آن به کار ببرند کهگام هایی در زمینه مذکور برداشته شده ولی هنوز نسبت به کشورهایی در حال توسعه بسیار فاصله داریم. بنابراین لازم است به سازمان ها و مجامع ومتخصصان محیط زیستی بپیوندیم در این راه پیشرفت کنیم. البته جدای از این عوامل نقش انکارناپذیر بشر را نمی توان از یاد برد چون که طبیعتفی الذاته بکر و عاری از هرگونه تغییر و تصرف بود و این بشر بود که با نادیده گرفتن محیطش (خانه دومش)، فقط به فکر منافع شغلی و مادی خودو کسب و کارش بود که از همین افکار بود که او طبیعت آفریدگارش را هیچ انگاشته و وظیفه خود را تسلط بر طبیعت می داند ولی هیچ نمی داند، یامی داند خود را به بی خیالی زده است که زندگی ما ارتباط مستقیم و جدی با محیط زیست دارد و حتی در شهرهای کلانی مثل (تهران)، عامل آلودگیزندگی مردم را به ستوه آورده است. در این بین تنها شخصی که می تواند خود از این مهلکه نابودی از محیط زیست نجات دهد خود بشر است کهمی تواند با اقدامات پیشگیرانه، با وضع کردن قوانین جزایی دارای ضمانت اجرایی یا با ارائه راهکارهایی از سوی دولت و تخریب کارخانه هایی کهمضراتشان بیش از منافعشان است یا حتی تشویق برای افرادی که با اقدامات خود (مثل استفاده از دوچرخه به جای اتومبیل) محیط زیست پاک راترویج می کنند اگر همه این عوامل را رعایت کنیم بشر در سراسر جهان دست به دست هم دهیم میتوانیم کرهی زمین را از این مهلکه نجات دهیمچرا که خواستن، توانستن است.و یکی دیگر از مواردی که اهمیت آن به بهای جان انسانها است مسئله بهداشت است که این امر مهم باید از طریقآموزش، اجرای عملی آن، رعایت کردن شهروندان، واکسینه کردن، کمک کردن دولتها در استحداث مراکز پزشکی، درمانی و ایجاد بسترهای مناسبآن نمود. چرا که اگر بستر بیماری های مسری و قابل انتقال شایع و انواع سرطان ها در جامعه ای نهادینه شد دیگر امنیت بهداشت و درمان در بیننخواهد بود.

آلودگی، بیماری، حق بر بهداشت، حق بر محیط زیست