حفظ وحراست از محیط زیست درجهت ارتقای حقوق بشر

در پی پیشرفت صنعت و تکنولوژی در قرون اخیر، محیط زیست و منابع طبیعی آن به شدت مورد بهره برداری قرار گرفته شده و رو به زوال نهاده اند،که نتیجه منطقی آن آلودگی و تخریب بیش از حد آنها بوده است. با گسترش مباحث حقوق بشر به خصوص در سیاق حقوق بین الملل در طی قرنگذشته این سؤال همواره مطرح بوده که آیا بشر، حقی نسبت به محیط زیست و منابع طبیعی موجود در آن دارد و به عبارت رساتر این حق نوعیاز حقوق بشر محسوب میشود؟ امروزه محیط زیست با حقوق بنیادین مهم دیگری همچون حق بر حیات، حق بر رفاه و آسایش و سلامت روانی وجسمانی و غیره نیز پیوند و قرابت خاصی دارد به گونه ای که پاسخگویی در برابر تکالیف و وظایف حوزه محیط زیستی نه تنها بر عهده شهروندانوظیفه شناس و مسئولیت پذیر می باشد بلکه در این خصوص دولت ها نیز تکالیف خاصی را بر عهده دارند. تخریب محیط زیست یک مشکل جهانیاست و محدود و منحصر به جغرافیایی خاص نمی باشد، لذا پیمان ها و عهدنامه های متعدد بین المللی در این خصوص تنظیم شده است که دولتجمهوری اسلامی ایران همچون سایر کشورهای دیگر به این عهدنامه ها ملحق شده است . این پژوهش درصدد است به بررسی موشکافانه و دقیقنسبت به ابعاد مختلف موضوع و با رویکردی حقوقی پرداخته و دیدگاه های مختلف نسبت به ارزش و کاربرد محیط زیست را بررسی نموده و درنهایت پس ازتببین رابطه محیط زیست با حقوق بشر به مهمترین مصادیق حق برمحیط زیست به عنوان یک حق بشری اشاره کند.

Keywords:

محیط زیست , حقوق بشر , حق برمحیط زیست , انسان محوری , طبیعت محوری , حفظ و حراست ازمحیط زیست