جایگاه حقوق محیط زیست در قوانین جمهوری اسلامی ایران

امروزه جهان به نحو فزایندهای با دو رویكرد مهم برنامه ریزی و محیط زیست درراستای تحقق توسعه پایدار روبروست، که در برآیندحاصل ازآنها،شاهد شكل گیری واژه ای جدید به نام حقوق محیطزیست هستیم که، قوانین برنامهای بخشی ازآن است. توسعه کشورها، براساس تدوین راهبردها،سیاست ها و برنامه هایی (بلند مدت، میان مدت، کوتاه مدت) صورت می پذیرد که با تكیه بر آرمان ها، توانایی ها، امكانات وشرایط محیطی حاکم برکشورها تدوین شده است. با بررسی قوانین برنامه های عمرانی (شش برنامه) قبل ازانقلاب اسلامی و برنامه های توسعه ای (چهاربرنامه) پسازانقلاب اسلامی، آنچه محرز می باشد، جایگاه سیر صعودی و توسعه حقوق محیط زیست در روند تدوین و تصویب قوانین برنامه ای است .در ایننوشتار سعی بر آن بوده است که به جایگاه حقوق محیط زیست در قوانین جمهوری اسلامی ایران، پرداخته شود. باید اذعان نمود که تحقق تمامیاهداف زیست محیطی مندرج در برنامه های توسعه ای، متضمن تقویت زیرساخت های بنیادی، هماهنگی بین امورزیست محیطی، عزم و اراده ملی وفراهم نمودن بستر مناسب جهت مشارکت عمومی به ویژه سازمان های غیردولتی است.

Keywords:

حقوق محیط زیست , توسعه پایدار , آلودگی , قوانین زیست محیطی