سیدمحمدصادق حسینی - دانشجوی دکتری رشته حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه قم، اهواز

اجراکننده اثر اگرچه سهمی از خلّاقیت در تهیه اثر ادبی و هنري ندارد، لیکن آن را با روش هاي مختلف به ظهور می رساند و گونهاي واسطه محسوب می شود. اهمّیت بحث اجراکنندگان و حقوق آنان، زمانی مشخّص می گردد که نقش اجراکنندگان در عرضه اثر ادبی و هنري از یکسو و امکان نقض حقوق این اشخاص از طرف دیگر، مورد بررسی قرار گیرد. از آن جایی که شناخت مصادیق اجراکنندگان و حقوق مادي و معنوي آنان در جهت اتخّاذ ضمانت اجراهاي مطلوب، ضروري می باشد، بنابراین تلاش ما بر این است که به موضع قانونگذار ایران در قوانین و لایحه جامع حقوق مالکیت ادبی و هنري و حقوق مرتبط در قبال ضمانت اجراي کیفري نقض حقوق اجراکنندگان اشاره خواهد شد. همچنین به بررسی موضع کشور مصر و همچنین معاهدات بین المللی در زمینه مالکیت فکري و هچنین معاهدات بین المللی در قبال نقض حقوق اجراکنندگان آثار ادبی و هنري، پرداخته می شود. با بررسی قوانین تصویب شده در حقوق ایران، به این نتیجه میرسیم که برخلاف کشورهاي اروپایی و معاهدات بین المللی، در حقوق ایران تا به امروز در هیچ یک از قوانین مرتبط با مالکیت فکري به ضمانت اجراهاي نقض حقوق اجراکنندگان اشاره اي نگردیده است. همچنین در حقوق مصر بدواً براي مبارزه با جرائم علیه حقوق مالکیت ادبی و هنري، جزاي نقدي در نظر گرفته است و در صورت تکرار جرم، متخلف به حبس تا سه ماه و پرداخت جزاي نقدي یا یکی از این دو مجازات محکوم می گردد.

اجراکنندگان آثار ادبی و هنری، ضمانت اجرای کیفری، حقوق مجاور، نقض حقوق اجراکنندگان