حسین زندی لک - دانشجوی کارشناسی ارشد آبیاری و زهکشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت

در این تحقیق از روش های پنمن- مانتیت، هارگریوز، جنوب ایران (برمبنای داده های ماهانه دما و بارندگی)، جنسن- هیز،تورنتوایت و بلانی- کریدل برای تخمین تبخیر تعرق گیاه مرجع در منطقه یزد استفاده شده است که هر یک مزایا و معایب خاص خود را دارا می باشند. در روش پنمن- مانتیت، محاسبه تبخیر تعرق پتانسیل گیاه مرجع ETo) به داده های هواشناسی زیادی نیاز دارد. اما در روش های دیگر که در تحقیق آورده شده است به داده های هواشناسی کمتری نیاز است. با توجه به کمبود منابع آب در این منطقه پی بردن به اینکه آیا می توان به جای استفاده از روش پنمن- مانتیت از روش ساده تر و بهینه تری (از نظر مصرف آب) برای تخمین تبخیر تعرق در منطقه یزد استفاده کرد یا نه، می تواند مورد توجه قرارگیرد. در این تحقیق از داده های هواشناسی سال های 1979 تا 2003 ایستگاه سینوپتیک یزد استفاده شده و مقادیر تبخیر تعرق پتانسیل گیاه مرجع در منطقه یزد برای 25 سال به صورت میانگین ماهانه به دست آمد. با استفاده از آزمون آماری (آزمونF بررسی کردیم که بین مقادیر محاسبه شده تبخیر تعرق از روش های گفته شده اختلاف معنی داری وجود ندارد، پس می توان نتیجه گرفت که می توان به جای استفاده از روش پنمن- مانتیت از روش های دیگر گفته شده استفاده کرد. همچنین نتیجه دیگری که از مقایسه های آماری گرفته شد این است که معادله بلانی- کریدل نسبت به معادله های گفته شده، به معادله پنمن- مانتیت نزدیک تر می باشد.

تبخیر تعرق، پنمن- مانتیت، بلانی- کریدل، یزد