علیرضا رحیمی کیا - دانشجوی دکترای سیاست گذاری فرهنگی پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی

سازمانهای مردم نهاد در شکل و رویکرد امروزی در ادبیات جهانی به عنوان ابزار نمایش قدرت مردم و واسطه میان حکومت و مردم معرفی شده اند و از اهمیت فراوانی برخوردار می باشند از این رو مردم در جمهوری اسلامی ایران که به عنوان حکومتی مردم سالار است جایگاه خاص و والایی برخوردار می باشند لذا متناسب با این جایگاه و اهمیت ، نهادهای برآمده از مردم نیز نقش مهمی در پیروزی و استمرار آن داشته اند. در قانون اساسی اصول زیادی در خصوص مردمی بودن و رعایت حق مردم شده است. مقاله حاضر که در صدد بررسی مطالعه تطبیقی رویکرد دولت های هشتم و نهم جمهوری اسلامی ایران به سازمانهای مردم نهاد فرهنگی و اجتماعی است پس از بسط فضای مفهومی موضوع تحقیق، به تبیین اهمیت و جایگاه مردم و نقش آنها در سازمانهای مردم نهاد می پردازد. مطابق با مستندات موضوعی ارائه شده در این مقاله، روش تحقیق، توصیفی-تحلیلی و تطبیقی است روش گردآوری اطلاعات در این مقاله، کتابخانه­ای می­باشد.  یافته های تحقیق حکایت از آن دارند که پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن 1357، تغییر در ساختار سیاسی در ایران، بروز نشانه‌هایی از گفتمان دمکراتیک بجای گفتمان مدرنیسم مطلقه پهلوی و بالاخره انتخاب ساختار جمهوری از سوی رهبران انقلاب برای شکل نظام همه بیانگر سرآغاز جدیدی در حیات سیاسی معاصر ایران و فراهم شدن زمینه برای تکوین نهادهای غیردولتی در ساختار اجتماعی و سیاسی ایران بود ثانیا؛ تقویت سازمانهای مردم نهاد در دوران خاتمی به نسبت دوران احمدی نژاد بیشتر بوده و این سازمانها در دوران دولت هشتم بیشتر مورد توجه و اهمیت قرار گرفتند.

Iran, eighth and ninth governments, non-governmental organizations, civil society., ایران, دولت هشتم و نهم, سازمانهای مردم نهاد, جامعه مدنی