آرش خلیلی - کارشناس ارشد مدیریت - MBA استراتژی، گروه علوم اجتماعی و رفتاری، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران

با وجود سابقه بیش از ۳۰ ساله در سازمان های دولتی، توانایی برنامه ریزی و مدیریت استراتژیک در بهبود عملکرد بخش دولتی همچنان با سوال و تردید روبرو است. هدف این مقاله بررسی فرآیندهای تدوین استراتژی در بخش دولتی و مطالعه نوعی رویکرد استراتژیک است که به بهترین شکل با ویژگی های این بخش مطابقت داشته باشد. در جهت دستیابی به این هدف، این مقاله ابتدا یک شبکه تحلیل نظری را بر اساس سه رویکرد استراتژیک اصلی در بخش دولتی شکل می دهد. در مرحله بعد، این مقاله به بررسی یک مطالعه موردی۲ می پردازد که نمونه ای از فرآیند استراتژیک پیچیده شامل استدلال های۳ تصمیم گیری عقلانی، مشارکتی و سیاسی رانشان داده و مدل توسعه برنامه ریزی شده و افزایشی۴ را با هم ترکیب میکند.نکاتی برای پژوهشگران این مقاله بر لزوم ترکیب استدلال و رویکردهای مختلف در کنترل استراتژیک سازمانهای دولتی تاکید می کند که شامل موارد روبرو است: استدلال عقلانی، استدلال سیاسی و استدلال مشارکتی. این مقاله به طور خاص بر اهمیت افزایش مهارت مدیران دولتی در توسعه و مدیریت شبکه های بین سازمانی و روابط بین فردی تمرکز می کند. توانایی ایجاد تعامل بین ذینفعان مختلف (اعم از داخلی و خارجی) برای تجهیز و هدایت اطلاعات جمعی در تعریف و اجرای پروژه ها و سیاستهای دولتی، یک عامل بنیادی در مدیریت استراتژیک سازمانهای دولتی به شمار میرود.

مدیریت مشارکتی، یادگیری، مدیریت استراتژیک، تمرین استراتژیک، استراتژی