بررسی روشهای نوین کاهش آب شستگی پایه های پل

آب شستگی اطراف پایه های پل یکی از مهمترین دلایل عدم پایداری و تخریب پل ها گزارش شده است. لذا ارائه روشهای مناسب جهت کاهش و حتی الامکان کنترل آب شستگی از جمله مسائل مورد توجه مهندسان هیدرولیک بوده و تاکنون روشهای متعددی جهت کاهش آبشستگی پایه های پل پیشنهاد شده است. انواع روشهای موجود کنترل آبشستگی را می توان به طور عمده به دو دسته اصلی تقسیم نمود. دسته نخست، روشهایی است که با قراردادن اجزاء وزین در مجاورت پایه های پل، بستر رودخانه در اطراف پایه ها که همواره مورد تهدید فرسایش قرار دارند، حفاظت شده و در نتیجه خطر آب شستگی تا حدود قابل توجهی کاهشمی یابد. از جمله این روشها می توان به قراردادن ریپ رپ و گابیون اشاره نمود. دسته دوم روشهای کنترل آب شستگی که مورد بحت مطالعه حاضر می باشند، به روشهایی اختصاص دارد که با تغییر جریان اطراف پایه ها، توان جریان گردابی اطراف پایه که عامل اصلی آبشستگی می باشند، کاهش یافته و در نتیجه عمق آبشستگی نیز کاهش می یابد. بررسی تحقیقات گذشته که عمدتاً در برگیرنده مطالعات آزمایشگاهی می باشند، نشان می دهند که تاکنون بیش از ۱۰ روش گوناگون از دسته دوم روشهای کنترل آبشستگی پیشنهاد شده است. نکته مورد توجه در خصوص این روشها این است که برخی از این روشها قادر به کنترل کامل آبشستگی بوده و در برخی از شرایط جریان تا راندمان ۱۰۰ % نیز در کاهشعمق آب شستگی می توان انتظار داشت. در این مطالعه، کلیه روشهای دسته دوم مورد بررسی قرار می گیرد. این بررسی شامل راندمان کاهشعمق آبشستگی، مزایا و معایب هر روش می باشد.

Keywords:

آبشستگی , فرسایش , پایه پل , تخریب پل , جریان گردابی