سید محمد هاشمی - دانشجوی دکتری حقوق خصوصی،واحد تهران جنوب،
بختیار عباسلو - گروه حقوق،واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی،
سام سوادکوهی - گروه حقوق،واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی،

زمینه و هدف: مقصود از رابطه سببیت این است که باید بین خسارت وارده و فعل خارجی رابطه‌ای باشد به نحوی که خسارت به آن حادثه قابل استناد باشد. رابطه سببیت در حقوق مسئولیت مدنی ایران و کامن لا، به ویژه در مسئولیت ناشی از بی‌احتیاطی، از جایگاه قابل توجهی برخوردار است. بر همین اساس، هدف این تحقیق، بررسی و نگاهی تطبیقی به بحث رابطه سببیت در مسئولیت مدنی پلیس در نقض حقوق شهروندی در نظام حقوقی ایران و کامن لا می‌باشد. روش‌شناسی: با توجه به موضوع نظری تحقیق، ماهیت آن کاربردی و با استفاده از منابع کتابخانه‌ای و مطالعات اسنادی و ترجمه‌ای قوانین کیفری بوده و ارائه مطالب نیز توصیفی-تحلیلی بوده است. یافته‌ها: رابطه سببیت در هردو نظام حقوقی دارای ظاهری ساده ولی پیچیده است و در حقوق ایران صدق عرفی استناد سبب به نتیجه کافیست و معیارهای چندگانه‌ای در حالت تعدد اسباب دارد، ولی در نظام حقوقی کامن لا انسجام بیشتری در این زمینه داشته و ملاک، سبب نزدیک و مستقیم نتیجه و عدم وجود عامل مستقل بین سبب و نتیجه است. نتیجه گیری: در حقوق ایران در تعدد اسباب می‌توان قاعده مندی بیشتری ایجاد کرد و پس از احراز سبب مسئول در تقسیم مسؤلیت در اجتماع اسباب باید به مسؤلیت نسبی و تأثیر میزان مداخله توجه نمود و بر این مبنا دست به اصلاح قانون زد و روند وضع قوانین به شیوه مادتین 526 و 527 قانون مجازات اسلامی سال 92 را گسترش داد.

رابطه سببیت, مسئولیت مدنی, پلیس, حقوق شهروندی, نظام کامن‌لا