واژه بست در کردی کلهری ایلامی

واژه­بست­ها واحدهای زبانی حد واسط بین واژه و وند هستند که هم بعضی از خصوصیات واژه و هم بعضی از ویژگی­های وند را دارند. پژوهش حاضر با هدف بررسی واژه­بست در گویش کردی کلهری ایلامی صورت گرفته است. این بررسی به روش توصیفی- تحلیلی است که داده­های آن با مراجعه به منابع متعدد گویش کردی کلهری ایلامی و نیز شم زبانی نگارندگان این تحقیق تهیه شده است. الگوهایی که برای تشخیص این واژه­بست­ها در این مقاله به­کار برده شده‌اند، همان معیارهایی هستند که شقاقی (1374) برای بررسی و طبقه­بندی تکواژهای وابسته در زبان فارسی از زوییکی و پولوم (1983) اقتباس کرده است. بررسی داده­های این پژوهش نشان می­دهد که واژه‌بست­های این گویش عبارتند از: ضمایر شخصی پی­بستی، افعال ربطی، نشانۀ مفعول، نشانۀ معرفه، نشانۀ نکره، نشانۀ ماضی بعید و نشانۀ مجهول. در میان این واژه­بست­ها، واژه­بست­های ضمیری (ضمایر شخصی)­ نقش مطابقه‌ای دارند. همچنین، یافته‌های پژوهش حاضر نشان می­دهند که می‌توان از الگوی زوییکی و پولوم (1983) به عنوان ابزاری علمی و البته مناسب برای تشخیص و مطالعۀ واژه­بست­های زبان کردی استفاده کرد. نکتۀ تازه و دستاورد جدید این پژوهش شناسایی واژه­بست «ɥ» به عنوان نشانۀ معین در فعل ماضی بعید و نیز استفاده از واژه­بست « jâ» برای مجهول است. 

Keywords:

واژه بست , وند , مطابقه , گویش کلهری , کردی ایلامی