بررسی شناختی استعارههای حوزة مفهومی اسماء زمان در قرآن کریم
Publish place: Linguistic Research in the Holy Quran، Vol: 9، Issue: 1
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 338
This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_NRGS-9-1_003
تاریخ نمایه سازی: 12 بهمن 1399
Abstract:
استعارههای مفهومی در زبانشناسی شناختی ریشه دارند. کارکرد این نوع استعارهها، برجستهسازی مفاهیم انتزاعی و معانی پنهان آنها با استفاده از شگرد مؤلفهسازی است. زمان ازجمله مفاهیم انتزاعی پرکاربرد در قرآن کریم است. این جستار از رهگذر روش توصیفیتحلیلی و با تکیه بر منابع کتابخانهای به رشتة تحریر درآمده و در گردآوری دادهها از روش MIP سود جسته شده است. این پژوهش در نظر دارد انواع استعارههای مفهومی اسماء زمان را در قرآن، مشخص و محورهای معنایی بهکارگیری آنها را تبیین کند. نتیجة جستار حاضر به این امر اشاره دارد که در ساختار استعارههای مفهومی اسامی زمان از جسم انسان، ارزشهای او و محیط زندگیاش بهمنزلۀ حوزههای مبدأ استفاده شده و همچنین براساس عمومیت، پنج الگوی استعاری شکل گرفته است که در میان آنها، حوزههای مکان و حرکت، بیشترین بسامد استعاری را دارند. این استعارهها محورهای معنایی چون هدفمندبودن خلقت، ارزشمندی و نظم آن را برجسته ساختهاند.
Keywords:
Authors
راضیه نظری
استادیار گروه فقه و حقوق اسلامی، دانشکده الهیات ومعارف اسلامی، دانشگاه میبد، میبد، ایران
سید محمد موسوی بفرویی
دانشیار گروه قرآن و حدیث، دانشکده الهیات ومعارف اسلامی، دانشگاه میبد، میبد، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :