سعید رفسنجانی نژاد - دانشجوی دکتری زبانشناسی همگانی، علامه طباطبایی، تهران، ایران
محمد دبیرمقدم - استاد گروه زبان شناسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

هدف اصلی شرط نفوذناپذیری گام، و در کل نظریۀ گام، مشخص کردن مسیر حرکت سازه‌های زبانی است. در این مقاله، نگارندگان ابتدا مسیر حرکت درون‌بندی فاعل محمول‌های نامفعولی را بررسی می‌کنند و استدلال می‌کنند که فاعل از لبۀ گروه فعلی کوچک حرکت می‌کند و سپس به مشخص‌گر گروه زمان می‌رود. برخلاف حرکت فاعل، در حرکت مفعول رایی و غیررایی و جزء غیرفعلی فعل مرکب نشانه‌ای نمی‌توان یافت تا براساس آن حرکت از لبۀ گروه فعلی کوچک را تأیید کرد. دربارۀ متمم گروه حرف اضافه‌ای نیز ادعا می‌شود که متمم حرف اضافه پس از خارج شدن از این گروه، که به منظور مبتداسازی یا کانونی‌سازی انجام می‌گیرد، از لبۀ گروه فعلی کوچک می‌گذرد و نقش‌نمای «را« دریافت می‌کند. با توجه به داده‌های این مقاله و براساس قضیۀ کوتاه‌ترین فاصلۀ میان دو نقطه  (قضیۀ حمار) تصریح می‌شود که در زبان‌شناسی کمینه‌گرایی مطلق نیز مانند هم‌معنایی مطلق وجود ندارد.

گام, حرکت, لبه, موضوع‌های درونی, موضوع بیرونی, شرط نفوذناپذیری گام, کوتاه‌ترین فاصلۀ میان دو نقطه