هادی حاج زاده - دکترای حقوق عمومی، استادیار گروه حقوق و الهیات، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه گلستان، گرگان، ایران

حقوق بین­المللی محیط زیست، از شاخه­های نوپیدای حقوق بین­الملل است که پس از احساس خطر جامعه جهانی درخصوص تغییرات اقلیمی به وجود آمد و به سرعت با تدوین معاهدات متعدد بین­المللی، جایگاه خود را درمیان سایر موضوعات حقوق بین‌الملل تثبیت نمود. در این مقاله، در ابتدا تحلیلی اجمالی نسبت به مهمترین توافقات بین­المللی مرتبط با تغییرات آب و هوایی، و نیز مهمترین اقدامات قانونی در نظام حقوقی ایران در راستای حفاظت از محیط زیست و کاهش انتشار گازهای گلخانه­ای صورت گرفته است. در گام بعد تعهدات کشورهای مختلف نسبت به مقابله با تغییرات اقلیمی و نیز الزامات نهادهای مختلف داخلی در این موضوع مورد واکاوی قرار گرفته و در آخرین مرحله خلاءها و کاستی­های این الزامات در حقوق بین­الملل و حقوق داخلی ایران، برشمرده شده است. یافته­های این تحقیق نشان می­دهد ارتقاء جایگاه معاهدات زیست محیطی به معاهدات حقوق بشری می­تواند به تقویت جایگاه این معاهدات در حقوق بین­الملل بینجامد. همچنین اصلاحات ساختاری و هنجاری در حقوق داخلی نیز به توسعه و ترویج استاندارهای زیست محیطی در ایران منجر خواهد شد.

حقوق بین الملل, کنوانسیون, تغییرات اقلیمی, گازهای گلخانه‌ای