علی هدایتی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم و مهندسی باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ملایر
محمد عبدلی - استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ملایر
مریم کیانی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم و مهندسی باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ملایر
فاطمه سخایی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم و مهندسی باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ملایر

بادرنجبویه با نام علمی (Melissa officinalis L.) گیاه دارویی متعلق به خانواده نعناعیان (Lamiaceae) می باشد که خواص آرام بخشی، آنتی اکسیدانی، ضد اسپاسمی، ضد نفخ، ضد باکتری، ضدویروسی و ضد التهابی دارد. استفاده از الیسیتورها میتواند روشی مناسب برای افزایش تولید متابولیت های ارزشمند ثانویه در گیاهان دارویی باشد. در این پژوهش، اثر 14 تیمار شامل سطوح مختلف اسید سالیسیلیک 40)، 80، 160 و (320 mg l-1، عصاره مخمر 0/5)، 1، 1/5 و (2 g l-1 و اثر ترکیبی اسید سالیسیلیک 80) و mg l-(1601 با عصاره مخمر 1) و (1/5 g l-1 بر رنگیزه های فتوسنتزی شامل کلروفیل a، b و کاروتنوئید برگ بادرنجبویه مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش بر روی اندام هوایی بادرنجبویه در شرایط گلخانه ای وبا طرح پایه کاملاً تصادفی انجام شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد اثر سطوح مختلف اسید سالیسیلیک و عصاره مخمر بر میزان کلروفیل a، b و کاروتنوئید برگ بادرنجبویه در سطح احتمال %1 بسیار معنی دار شد. این الیسیتورها به طور معنی داری سبب تغییر در مقدار کلروفیل a ، b و کاروتنوئید شدند. تیمار اسید سالیسیلیک ( (80 mg l-1 بهمراه عصاره مخمر (1/5 g l-1) بیشترین میزان کلروفیل a، b و کاروتنوئید را نشان داد. کمترین میزان کلروفیل a، bو کاروتنوئید غالباً در شاهد مشاهده شد.

اسید سالیسیلیک، الیسیتور، بادرنجبویه، رنگیزه های فتوسنتزی، عصاره مخمر