بررسی تنوع ژنتیکی و چند شکلی نشانگرهای ISSR در بارهنگ

بارهنگ (Plantago) به عنوان یک گیاه دارویی مهم در جهان شناخته شده است. نشانگرهای DNA کاربردهای وسیعی دارند و به صورت موفقیتآمیز در فیلوژنی و اکولوژی مولکولی برای تعیین تنوع ژنتیکی استفاده گردیده است. در این پژوهش به منظور ارزیابی تنوع ژنتیکی 31 ژنوتیپ از گونه های مختلف بارهنگ (Plantago) از نشانگرهای ردیف تکراری ساده داخلی (ISSR) استفاده گردید. از 28 نشانگر مورد استفاده، 25 نشانگر ISSR دارای چندشکلی در جمعیت انتخاب شدند. آغازگرهای مرتبط با نشانگرهای ISSR در مجموع 332 نوار در دامنه 100 تا 3000 جفت باز تکثیر کردند. نشانگر UBC811 با 17 نوار و نشانگر ISSR2 با 4 نوار به ترتیب بیشترین و کمترین تعداد نوار چندشکل را به خوداختصاص دادند. نشانگرهای UBC853 و ISSR2 بیشترین و نشانگر UBC825 کمترین محتوای چندشکلی (PIC) را نشان دادند. نتایج تجزیه به مختصات اصلی (PCoA) با استفاده از نشانگرهای چند شکل، ژنوتیپ های بارهنگ را در شش گروه مجزا تفکیک نمود که بیانگر تنوع در بارهنگ و کارایی نشانگر ISSR بود. نتایج حاصل تجزیهPCOA نشان داد ژنوتیپ P. major (شازند - مرکزی) با ژنوتیپ های دیگر تشابه کم و فاصله ژنتیکی زیادی دارد. کمترین درصد تشابه بین ژنوتیپ های P. major (سنندج - کردستان) با P. amplexicaulis (دشتستان - بوشهر) برآورد گردید. بطور کلی نتایج حاکی کارایی نشانگر ISSR در تجزیه تنوع ژنتیکی بارهنگ بودو اطلاعات بدست آمده می تواند در برنامه های آتی به نژادی بارهنگ از طریق تکمیل اطلاعات نشانگرهای بیشتر در انتخاب بکمک نشانگرو تشکیل نقشه پیوستگی بارهنگ مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

بارهنگ , ISSR , تنوع ژنتیکی