محمدریوف حیدری فر - استادیار، جغرافیای سیاسی، دانشگاه پیام نور، کرمانشاه، ایران
اسماعیل سلیمانی راد - دانشجوی دوره دکتری، گروه جغرافیا و برنامه ریزیشهری، دانشگاه تبریز ، تبریز، ایران
مهناز حسینی سیاه گلی - دانشجوی دوره دکتری، گروه جغرافیا و برنامه ریزیشهری،دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

مخاطرات طبیعی حوادثی تهدیدآمیز هستند که خسارات جانی و مالی فراوانی به­دنبال دارند. این مخاطرات تنها منحصر به زمان وقوع نیست بلکه به دلیل پیامدهای اجتماعی که دارند سال­های سال گریبان­گیر مردم منطقه خواهند بود. در چنین مواردی که آثار مخاطرات طبیعی در زندگی انسان­ها تظاهر می­یابد از این­گونه مخاطرات با عنوان بلایای طبیعی یاد می­شود و در آمایش شهری نقش این مخاطرات حائز اهمیت است. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش مخاطرات طبیعی و مدیریت بحران در آمایش سرزمین در استان کرمانشاه است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و با توجه به ماهیت موضوع و مؤلفه­های مورد بررسی، رویکرد حاکم بر فرآیند پژوهش، ترکیبی از روش­های «توصیفی- تحلیلی» است. جمع­آوری اطلاعات و داده­ها به دو صورت «اسنادی و پیمایشی» انجام پذیرفته است. و جهت تحلیل و وزن­گذاری داده‌های از مدلFAHP و نرم افزارGIS   ARC(سیستم اطلاعات جغرافیایی) برای بررسی نحوه­ی پراکنش مخاطرات طبیعی اقدام شده است. یافته­های حاصل از پژوهش نشان می­دهد که از لحاظ وضعیت مخاطرات طبیعی (زلزله، سیل، خشکسالی، زمین لغزش) ،54 درصد از سطح استان در وضعیت خطرپذیری کم و خیلی کم، 21 درصد در وضعیت خطر پذیری متوسط  و در نهایت 8.36 درصد در وضعیت خطرپذیری خیلی زیاد قرار دارد. نتایج حاکی از آن است از لحاظ مخاطرات طبیعی(زلزله، سیل، خشکسالی، زمین لغزش)  استان کرمانشاه در وضعیت متوسطی قرار گرفته است.

مخاطرات طبیعی, آمایش سرزمین, بحران, کرمانشاه