تبیین نقش گردشگری بر ابعاد پایداری شهری (مطالعه موردی: شهر مرزی خواف)

هجوم جمعیت به شهرهای بزرگ به منظور بهره گیری از فرصت های اقتصادی، اجتماعی و غیره؛ منجر به شکل گیری چالش های متعددی گردیده که از جملۀ آن می توان به ضعف اقتصادی، عدم امنیت، مهاجرت و خالی شدن سکنه مناطق مرزی اشاره کرد. توسعۀ پایدار از مباحث مطرح در زمینۀ مقابله با مشکلات گوناگون شهرها است که از 1980 به بعد بسیار مورد تأکید می باشد. در همین راستا، از رویکردهای نوین که می تواند نقش کلیدی در تحقق پایداری شهرها داشته باشد، گردشگری است. هدف پژوهش حاضر، ارزیابی وضعیت ابعاد پایداری خواف و سپس تبیین نقش عامل گردشگری بر ابعاد پایداری شهری است. روش تحقیق پژوهش توصیفی – تحلیلی است و برای شناسایی معیارهای اصلی، مبانی نظری مورد بررسی قرار گرفت. معیارهای نهایی مطابق با نظرات صاحبنظران امر استخراج گردید. جامعه آماری پژوهش شامل دو گروه ساکنان شهر خواف و خبرگان و متخصصین حوزۀ گردشگری و برنامه ریزی شهری است. در مرحلۀ اول به منظور ارزیابی وضعیت ابعاد چهار گانۀ پایداری شهری از آزمون T تک نمونه ای در نرم افزار SPSS بهره گرفته شد و سپس برای تحلیل نقش گردشگری بر هریک از ابعاد پایداری شهری از نرم افزار LISREL استفاده گردید. یافته‌های تحقیق نشان دهنده آن است وضعیت شهر خواف به لحاظ ابعاد پایداری شهری مطلوب نمی باشد که در این میان پایداری اقتصادی پایین تر سطح مطلوبیت را کسب نمود. همچنین عامل گردشگری بر تمامی ابعاد پایداری شهری تأثیر مثبت و معنادار دارد که بیشترین آن بر پایداری کالبدی (91/0) و پایداری اجتماعی (41/0) است.

Keywords:

پایداری شهری , گردشگری , مناطق مرزی , شهر مرزی خواف , LISREL