بررسی ابعاد مکانی- فضایی تروریسم در مناطق مرزی جمهوری اسلامی ایران

امروزه واژه تروریسم با ورود به عرصه‌های جدید شکل و قالب تازه‌ای را پیداکرده است، تروریسم در رویکرد جدید (تروریسم نوین) و انتقال مجدد از حالت ذهنی به عینی است. پژوهش حاضر با هدف تبیین ابعاد مکانی- فضایی تروریسم در مناطق مرزی جمهوری اسلامی با استفاده از روش توصیفی -تحلیلی بر اساس نظریه‌های سرایت، عقلانی، محرومیت نسبی، یادگیری اجتماعی، روان‌شناختی، جهانی‌شدن، ایدئولوژی و مرکز پیرامون (فریدمن)، به نگارش درآمده است. پرسش اصلی این پژوهش به این ترتیب است که ابعاد مکانی - فضایی تروریسم در مناطق مرزی جمهوری اسلامی ایران به چه صورت می باشد؟ یافته‌های تحقیق حاکی از آن است که تروریسم در نواحی مرزی جمهوری اسلامی ایران سه بعد مکانی و جغرافیایی دارد که عبارت‌اند از: محیط (فضای) شکل‌گیری و فعالیت گروه‌های تروریستی (مکان- مقیاس)؛ اهداف موردحمله و انگیزه‌ها و پیامدهای ژئوپلیتیکی تروریستی. همچنین تروریسم هم به لحاظ ساختاری و هم از جنبه عملکردی دارای ابعاد مکانی - فضایی بسیار مهمی است. این عوامل ممکن است جنبه‌های مختلف سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و مذهبی را شامل شوند یا ترکیبی از شاخص‌های گوناگون باشند. نتایج بیانگر آن است شکل‌گیری پدیده تروریسم در نواحی مرزی جمهوری اسلامی ایران، حاصل ترکیب زمینه‌های جغرافیایی، به‌منزله عوامل درون‌زا و زیربنایی، و ویژگی‌های ژئوپلیتیک، به‌منزله عوامل برون‌زا و روبنایی، است.

Keywords:

تروریسم , تروریسم نوین , جغرافیای سیاسی , محیط , مناطق مرزی , مقیاس , پیامد