الهام بامی محمدی - دانشجوی دکتری علوم و مهندسی محیط زیست ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
رسول منصوری - دانشجوی دکتری علوم و مهندسی محیط زیست ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
سیدعلی جوزی - استاد گروه محیط زیست، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
مهناز میرزاابراهیم طهرانی - استادیار گروه محیط زیست، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال

انتقال حامل های انرژی از طریق خطوط لوله یکی از اقتصادی ترین روش های انتقال گاز طبیعی، نفت و فراورده های نفتی می باشدکه انتقال آنها از طریق ناوگان حمل و نقل جاده ای و ریلی با مخاطرات زیادی همراه است. با گسترش و متراکم تر شدن شبکه یخط لوله، سوانح ناشی از نشت گاز نیز افزایش یافته است، از این جهت در سال های اخیر مسأله امنیت و ریسک خطوط لوله بسیارمورد توجه قرار گرفته است. انجام مطالعات ارزیابی ریسک محیط زیستی گامی جهت شناسایی، تجزیه و تحلیل و طبقه بندی عواملمولد خطر و در نتیجه کاهش احتمال وقوع پیامدهای نامطلوب و کنترل خطرات بالقوه این گونه از طرح ها در راستای حفاظت ازمحیط زیست است. در تحقیق حاضر، با توجه به مرور مطالعات و بررسی های صورت گرفته در زمینه ارزیابی ریسک خطوط لولهانتقال گاز به معرفی روش کنت مولبائر (روش شاخص گذاری)، مزیت ها و محدودیت های این روش پرداخته شده است . امتیازدهیبر طبق مقررات حریم خطوط لوله ی گاز، مصوب شرکت ملی گاز ایران و با استفاده از تجربیات متخصصین امر و نظریات خبرگیصورت می گیردو روش مذکور برای تولید نقشه های موردنیاز شاخص های مکانی و تشریح وضعیت موجود منابع محیط زیستی می باشد.

ارزیابی ریسک، خطوط لوله انتقال گاز، کنت مولبائر، سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS)