مدیریت بحران شهری با رویکرد فناوری نوین در کلانشهرها

مدیریت بحران فرآیند برنامه ریزی جهت رویارویی و پاسخ به عوارض سوانح است که شامل پیشگیری، کاهش خسارات و آمادگی در برابر سوانح در زمان پیش از رخداد و امداد رسانی، اسکان موقت و بازسازی در زمان پس از رخداد سانحه است. در چرخه مدیریت بحران مجموعه اقدامات مربوط به مراحل پیش از رخداد و پس از رخداد وابستگی متقابل دارند، به گونه ای که برنامه ریزی برای کاهش خسارات و آمادگی در برابر سانحه منجر به امداد رسانی بهتر و برنامه بازسازی مناسب منجر به کاهش خسارات سوانح آینده می شود.هپیوستن شهرها به مجموعه شهرهای پایدار، از اساسی ترین فعالیت هایی است که در صدر اهداف کلان شهرداری های جهان قرار دارد. یکی از ابزارهای تحقق توسعه پایدار شهری، سیستم مدیریت ایمنی و بحران شهری است. سیستم مدیریت ایمنی، جز جدایی ناپذیر مدیریت سازمان ها بویژه شهرداری ها و دخیل در تمام برنامه ریزی ها، سیاست گذاری ها و تصمیم گیری ها است. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر نقش و کاربرد فناوری نوین در مدیریت مخاطرات شهری با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد آنچه در مدیریت بحران و کاهش بلایا در مراحل مختلف لازم و ضروری است همکاری های بین بخشی در بین دستگاه های متولی می باشد اتفاقی که خوشبختانه طی سال های اخیر بیش از سال های قبل شاهد بهبود آن بوده ایم. به روزرسانی تجهیزات و استفاده از فناوری های نوین در حوزه مدیریت بحران از چالش های اساسی است که به رغم پیشرفت ها، هنوز به مرحله قابل قبولی نرسیده ایم که سعی و اهتمام بر این است تا بتوانیم به حد مطلوب نزدیک شویم. از طرفی ایران با توجه به شرایط جغرافیایی ویژه خود جزو معدود کشورهایی است که در گذر تاریخ شاهد بلایای طبیعی مهیبی چون سیل، زلزله، طوفان، خشکسالی و نظایر آن بوده، اما متاسفانه طی سال های اخیر پدیده تغییر اقلیم مزید بر علت شده تا کشور ما بیش از پیش شاهد گسترش بلایای طبیعی باشد؛ به گونه ای که طی سه سال اخیر وقوع باران های سیل آسا در مناطق مختلف نه تنها منجر به وقوع سیل و تحمیل خسارت های شدید شده بلکه باعث تغییر اکوسیستم برخی از مناطق نیز شده است.

Keywords:

فناوری نوین , مدیریت مخاطرات شهری , مدیریت بحران