تجلی حقوق شهروندی در پرتو توسعه پایدار

امروزه اغلب افراد در محیط های شهری زندگی می کنند و آنچه مسلم است این است که در فضای زندگی شهری رفع نیازها از طریق تعاملات متقابل افراد با یکدیگر صورت میپذیرد. لذا آنچه در روند این نوع زندگی ضروری به نظر میرسد، قاعدهمند ساختن روابط افراد در جامعه ی شهری به جهت جلوگیری از هرج ومرج و بی ثباتی در جامعه است. در عصر حاضر شهرنشینی به عنوان یک پدیده اجتماعی یکی از ضروریات زندگی محسوب می شود. شهروندان عموما با سلایق و انگیزه های مختلف در جامعه شهری به فعالیت می پردازند از اینرو زندگی اجتماعی مستلزم وجود روابط حقوقی بین افراد و گروههای مختلف جامع است این رو اجتماعی می بایست تحت نظم و قاعده ای درآید چون در غیر این صورت زور تزویر اجحاف بر روابط بین افراد حاکم شده و این موضوع موجب ایجاد هرج و مرج نابسامانی خواهد شد. هدف مقاله حاضر بررسی تجلی حقوق شهروندی در پرتو توسعه پایدار با روش توصیفی-تحلیلی می باشد. از دیدگاه تیوری و کلی حق آزادی، حق دسترسی آزاد به اطلاعات، حق برقراری ارتباط آسان با مدیران و مسیولان شهری، حق تشکیل انجمنها و اتحادیه های صنفی، حق برگزاری اجتماعات حمایتی و اعتراضی، حق برخورداری از آب و هوای سالم و حق استفاده از امکانات و تآسیسات سالم و استاندارد، مهمترین مبانی حقوق شهروندی شناخته شده در همه جهان است. در نتیجه می توان گفت در این بین آگاهی مردم از حقوق و قوانین شهری و همچنین مشارکت شهروندان در حیطه اداره امور شهر خود به عنوان حقی که هر شهروند دارد، می تواند به توسعه مدیریت شهری تاثیر زیادی بگذارد. در حوزه فعالیت مدیران شهری نیز همینگونه است، اما چون حقوق شهروندی مبتنی بر قوانینی صرفا حمایتی شکل میگیرد، جزو اصولیترین مبانی مدیریت شهری محسوب میشود. به عبارت دیگر همه اقدامات مدیران شهری اعم از عمرانی، خدماتی و فرهنگی باید به گونه ای برنامه ریزی و اجرا شود که حقوق و منافع مردم و ساکنان شهر را تامین کند.

Keywords:

حقوق شهروندی , توسعه پایدار