محمدعلی امانی - دانشجوی کارشناس ارشد، مرکز تحقیقات انرژیهای تجدیدپذیر، واحد دماوند، دانشگاه آزاد اسلامی، دماوند، ایران
غلامحسین لیاقت - استاد، مهندسی مکانیک، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
امیر فریدونی لطف آبادی - استادیار، مرکز تحقیقات انرژیهای تجدیدپذیر، واحد دماوند، دانشگاه آزاد اسلامی، دماوند، ایران

از میان روشهای اتصال فلزات جهت تولید مواد دو فلزی و چند فلزی بهترین و کاربردیترین روش،استفاده از فرآیند جوشکاری انفجاری است. اگرچه جوشکاری انفجاری در بعضی زمینه ها به مراحل کاربردی و تجاری رسیده است، اما در بعضی بخشها در سطح تحقیقات و کارهای آزمایشگاهی باقی مانده است. با توجه به اینکه تکنیکهای موجود در این فرآیند در بسیاری از موارد از جمله توسعه ی مواد منفجره، به کارگیری پارامترهای بهینه و اطلاعات مرتبط با این فرآیند به طور محرمانه نگهداشته می شوند، لذا برای دسترسی به یک جوش و محصول ایده آل لازم است آزمایش های فراوانی به روش سعی و خطا انجام گیرد، که این امر موجب اتلاف وقت و امکانات بسیار زیادی میباشد. همچنین عدم امکان کنترل پارامترها در حین فرآیند جوشکاری انفجاری به دلیل استفاده از مواد منفجره و زمان بسیار کوتاه انجام فرآیند، محدودیت در ابزار و حسگرهای الکترومکانیکی و همچنین هزینه ی زیاد استفاده از اینگونه وسایل ضروری است که متغیرهای فرآیند قبل از انجام آزمایش به طور صحیح انتخاب گردند. که در نتیجه جوش با کیفیت مطلوب را سبب خواهد شد. از این رو آشنایی با روشهای محاسبه ی پارامترهای اساسی در فرآیند جوشکاری انفجاری ضروری به نظر میرسد. بر این اساس در این مقاله با بررسی پنجره ی جوشکاری اتصال انفجاری فولاد H۱۳ - اینکونل ۷۱۸ با استفاده ماده ی انفجاری آماتول به مفهوم پنجره ی جوشکاری، کاربرد آن،شرح و توصیف یکپارچه روابط تیوری و تجربی پیشنهادی موجود در این زمینه و واحدهای آنها در جهت رسیدن به یک جوش ایده آل پرداخته شده است.

جوشکاری انفجاری، بارگذاری انفجاری، شبیه سازی انفجار، پنجره ی جوشکاری