الهام نادرعلی
اکبر بشیری

در فرهنگ سیاسی و فلسفی کمتر واژهای به اندازه »آزادی« به بازی گرفته شده است. در حالی که پارهای از دکترین آزادی را به مفهوم رهایی از هر گونه قید و بند دانسته اند، جمعی دیگر آن را اطاعت از عقل و اقدام به قانون معنی کرده اند. گویی رمز این همه اختلاف و ابهام در خود واژه آزادی نیز نهفته باشد. امروزه آزادی بیان بصورت گسترده ای یکی از حقوق بشرتلقی میشود؛ بدین معنی که انسانها »بخاطر انسان بودنشان حق« آزادی بیان دارند.در کنار پذیرش عمومی مفهوم آزادی بیان، از طرف دیگر توافقی عمومی نیز وجود دارد که باید برای آزادی بیان حد و مرزمشخص کرد؛ دیگر فضای سایبر یک فضای تک بعدی وب سایتی نیست ، امروز مخاطب بدون اینکه احساس کند در میان چندین وجه از اشکال سایبر است،می توان فضای سایبر را به مثابه دریاچه ای در نظر گرفت که ابعاد گوناگون آن مانند جزایر کوچک و بزرگی هستند که شناگران در این فضا هر از چندگاهی به یکی از این جزایر سر می زنند.امروزه دیگر فعالیت در یک عرصه از فضای سایبر نمی تواند یک فعالیت اثر گذار و جامع باشد بلکه بسیاری از مراکز مهم و تاثیر گذار در تمام ابعاد این فضا با محتواهای مختلف در موضوعات مشترک فعال هستند. این پژوهش با تبیین حق بر آزادی بیان به ارتباط این نوع از حق با فضای سایبر پرداخته و مزیت ها و محدودیت های آزادی بیان را با استفاده از ابزارهای محدودکننده دولتها در این فضا تحلیل نماید.

فضای سایبر،آزادی بیان،میثاق بین المللی مدنی و سیاسی،حقوق اسلام