فریبا حاجیعلی - دانشیار دانشگاه الزهرا (س)
سودابه حسن پور اصیل - دانشجوی کارشناسی ارشد فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه الزهرا(س)

فرزند خواندگی نوعی نهاد حقوقی محسوب می شود که به موجب آن فی مابین سرپرست و فرزند خوانده رابطه حقوقی ایجاد می شود. با توجه بهاینکه فرزندخواندگی از دیرباز با هدف انسان دوستی مورد توجه افراد جامعه بوده در سال ۱۳۵۳ قانونی با عنوان حمایت از کودکان بدون سرپرست با هدف نظام مند کردن این نهاد تاسیس شد؛ در سال ۱۳۹۲ در ی اصلاحات به حق این قانون قانون جدیدی با عنوان قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بد سرپرست تصویب شد که چاره ساز بسیاری از مشکلات قانونی و اجماعی موجود بوده است . اما تبصره ماده ۲۶ این قانون ازدواج سرپرست با فرزنخوانده را جایز شمرده که قیل و قال های زیادی را دربرداشته است چرا که با دف اصلی تاسیس این قانون که تامین نیازهای مادی و معنوی کودکان و نوجوانان بوده در تعارض قرار گرفت. نگارنده در تحقیق پیش رو تلاش نمود با بررسی ادله فقهی و حقوقی راهکاری برای رفع این مشکل بیان نموده و نهایتا ممنوع اعلام شدن ازدواج بین سرپرست و فرزند خوانده را پیشنهاد نماید.

محرمیت ، فرزندخوانده ، کودک بی سرپرست ، کودک بد سرپرست ، سرپرستی ، ازدواج ، فرزند واقعی