علی حسن دانشور - گروه حقوق، واحد خوراسگان، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران

قصاص مجازاتی است که از دیرباز در جامعه بشری وجود داشته و ویژگی برجسته آن همانندی جرم و مجازات است. در قانون مجازات اسلامی نیز اگر کسی به جان یا عضو دیگری آسیب برساند، حکم به قصاص او میشود. یکی از مهمترین شرایط قصاص عضو که علما در باره آن اتفاق دارند، همانندی عضو آسیب دیده مجنی علیه و جانی است. مسیله ی بزهکاری جرم اسید پاشی در جامعه امروز، رواج فزایند های یافته است. معمولا به صورت انتقام از فرد رخ می دهد. این امر موجب ایجاد ترس، اثرات مخربی بر امنیت و آسایش عمومی جامعه دارد. افزایش آمارها در زبان عامه حاکی از عدم تناسب بین جرم و مجازات، خلا قانونی و همچنین به دلیل سهولت جرم ارتکابی در برآورده نشدن خواسته های فرد است. این تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی با مطالعه کتابخانه ی صورت گرفته، به بررسی این پدیده در ماده واحده ۱۳۳۷ در پرتو قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ که مجازات قصاص نفس را برای مرتکبین قتل عمدی لحاظ کرده، قسمت اول صدر ماده واحده را منسوخ کرده است؛ بنابراین درصورت یکه اسیدپاشی عمدی منتهی به فوت مجنی علیه گردد، مجازات قصاص نفس اجرا می گردد، لذا در جرم اسید پاشی مانند سایر جرایم علیه تمامیت جسمانی می توان قصاص را اجرا نمود و خاص بودن وسیله ارتکاب جرم مانعی در اجرای قصاص به وجود نمی آورد، اسید سلاح محسوب نمی شود لذا مشمول عنوان محاربه نیست. شروع به جرم اسید پاشی طبق ماده ۱۲۲ ق.م.ا نسخ شده است. و همچنین اسید پاشی قابل تعویق و تعلیق نیست. افزایش میزان مجازات این جرم می تواند در کاهش ارتکاب جرم موثر باشد، وضع قوانینی در خصوص این جرم و احصا دقیق میزان مجازات با توجه به نتیجه حاصله می تواند موثر واقع شود.

قصاص عضو، مجازات، قانون مجازات، اسیدپاشی، فقه امامیه.