نقش آموزش و پرورش در پیشگیری از جرایم دانش آموزان

نظام آموزش و پرورش با ویژگی بنیادین ارتباط با قشر گستردهای از شهروندان کشورمان شناخته میشوند. دانش آموزان و خانواده هایشان ایـن قشـر را تشکیل میدهند و از همینرو، نظام آموزشی کشور با گستره ای از شهروندان کشورمان در ارتباط است. از آنجا که همه کودکـان کشـور در سـنین رشـد خود با نظام آموزش و پرورش در ارتباط هستند باید بر این باور بود که نظام آموزشی کشور میتواند با بهره گیری از نظریات متخصصین و صـاحبنظـرانو نیز درپیش گرفتن رویکردهای مطالعات و همکاری های میان-رشته ای میان جرم شناسان، روانشناسان و دیگر اندیشمندان، از تبدیل کودکـان بـزهکـار بـه بزهکاران فردای جامعه جلوگیری کند. افزون بر این، رویکردهای جرم شناسی فرهنگی نیز در روندهای پیشگیری از بزهکاری مورد استفاده نظـام آمـوزش و پرورش دارای اهمیت بسیار است و باید در هنگام تدوین این روندها به بافتارهای فرهنگی جامعه، خرده فرهنگهای کوچکتر و نیز بسـترهای فرهنگـی که دانش آموزان و خانواده هایشان بدانها پیوسته هستند توجه نمود. توانمندسازی نظـام آمـوزش و پـرورش در رونـدهای پیشـگیری از جـرم بـه پاسداشـت کرامت انسانی شهروندان میانجامند. ماهیت رویکردهـای مداخلـه ای نظـام آموزشـی کشـور و ویژگـیهـای کنشـگران برنامـه هـای پیشـگیری آمـوزش و پرورش مدار به گونه ای است که احتمال ارتکاب موارد نقض کرامت انسانی شهروندان که به عنوان ایرادی مهم بر بسیاری از برنامه های پیشگیری از جـرم شناخته میشود، تا اندازه بسیاری کاهش مییابد. افزون بر این، توانمندی های نظـام آمـوزش و پـرورش در پیشـگیری از رونـدهای بـزهکـاری در رویکـرد اصلاح و درمان نیز دارای اهمیت است.

Keywords:

جرم شناسی , آموزش و پرورش , کودکان و نوجوانان , بزهدیدگی , سیاست جنایی , پیشگیری از جرم