علی پروین - کارشناس ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات فارس

در این پژوهش با بهره گیری از روش توصیفی - تحلیلی به بررسی مسیولیت مدنی روزنامه نگاران خواهیم پرداخت. روزنامه نگاران با توجه به نقشی که بر روند امور سیاسی ، مذهبی ، فرهنگی ، اقتصادی و اجتماعی دارند از جایگاه ویژه ای برخودارند و با توجه به همین نقش مهم ، توانایی زیادی در نادیده گرفتن حقوق افراد جامعه دارند و ممکن است به صورت خواسته یا نا خواسته سبب تضییع حقوق شهروندان گردند که در این صورت مطابق قواعد عام مسولیت مدنی ملزم به جبران خسارت وارده می باشند . با توجه به مواد یک، هشت و ده قانون مسولیت مدنی مصوب ۱۳۳۹ ، مبنای مسولیت مدنی روزنامه نگاران نظریه تقصیر می باشد و در صورت اثبات تقصیر هر یک از روزنامه نگاران و سایر اشخاص مرتبط با مطبوعات از سوی زیان دیده ، مسولیت متوجه او خواهد بود که با پرداخت وجه نقد ، عذر خواهی رسمی و یا دادن حق پاسخ و انتشار در جراید جبران خسارت می شود. در واقع مسیولیت گاهی ریشه ی قراردادی دارد و با نقض تعهد قراردادی ایجاد می شود و گاهی نیز ریشه ی غیر قراردادی یا خارج از قراردارد دارد ، که قسم اخیر از مسیولیت با عناوین متفاوتی از جمله مسیولیت مدنی ، ضمان قهری و الزامات خارج از قرارداد به کار برده می شود که در حوزه مطبوعات ، قسم دوم از مسیولیت از اهمیت خاصی برخوردار است ، چرا که در این زمینه با ابهامات و نواقص بسیاری از لحاظ منابع قانونی و کارهای علمی و پژوهشی روبرو هستیم.

مسولیت مدنی ، نظریه تقصیر ، روزنامه نگاران ، سردبیر ، صاحب امتیاز.