مهناز اسفندیاری - گروه مهندسی کشاورزی(گرایش: ترویج و آموزش کشاورزی)، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

فضاهای سبز شهری با ارایه طیف گسترده ای از انواع عملکردها نقش موثری را در ارتقا کیفیت زندگی شهری و دستیابی به توسعه پایدار شهری ایفا می نمایند. از این رو، ارزیابی فضاهای سبز از جمله مهم ترین فرایندهای توسعه شهری جهت برنامه ریزی عدالت محور می باشد. ارزیابی وجوه کمی فضاهای سبز شهری از طریق رویکردهای مرسوم ارزیابی، نظیر رویکرد استاندارد مبنا، قابل انجام می باشد. فضای سبز بخشی از سیمای شهر را تشکیل می دهد. اهمیت فضاهای سبز در محیط شهری، تا آن حد است که به عنوان یکی از شاخص های توسعه یافتگی جوامع مطرح است. ساماندهی نادرست فضاهای سبز شهری منجر به ایجاد ناهنجاری هایی از جمله استفاده کم کاربران از فضاهای سبز ایجاد شده، آشفتگی در سیمای شهری، عدم تعاملات اجتماعی مناسب، مشکلات مدیریت و نگهداری، کاهش امنیت روانی و اجتماعی و غیره می شود. برهمین اساس هدف اصلی پژوهشه حاضر ساماندهی فضاهای سبز شهری، بستری مناسب برای ایجاد اشتغالزایی با روش توصیفی می باشد. نتیجه پژوهش نشان می دهد با توجه به اینکه گستره فعالیتهای شهرداری بر اقتصاد مردم بسیار وسیع و دوسویه است بنابراین شهرداری میتواند با خدمات خوبی که ارایه میدهند، بخشهای مختلف سلامت، آموزش، صنعت کارآفرینی، اشتغال و بازار را پر رونق و تقویت نمایند و در نتیجه بسترساز کارآفرینی، اشتغال در جامعه باشند. با توجه به رشد ناموزون شهرها و تخریب فضای سبز و زمین های حاصل خیز لازم است که قوانینی اتخاذ گردد که از قدرت اجرایی برخوردار باشد و ساخت و ساز را مشروط بر اختصاص زمینی برای فضای سبز گرداند. در کشور ما با توجه به اقلیم آن و مخصوص مناطق کویری که از فضای سبز طبیعی محروم می باشند لازم است به فضای سبز اهمیتی ویژه دهند که این امر منجر به جذب گردشگر و کارآفرینی و اشتغال خواهد شد.

فضای سبز، کارآفرینی، اشتغال