پایش و بررسی ایجاد نظم بصری در سیما و منظر شهری

تحلیل و ارزیابی دیدها و چشم اندازهای شهری چون محورهای دید، یا مخروط های بصری و یا دیدروها در طراحی شهری، زیرمجموعه ای از مباحث مربوط به ارزیابی کیفیت دید و منظر شهری به شمار می آیند. در این مباحث توجه اصلی معطوف به جنبه های فرمی، ظاهری و زیبایی محیط و تاثیری که این جنبه ها بر ذهن ناظر و به خصوص بر تصویر ذهنی و نقشه شناختی او برجا می گذارند است. صاحب نظران سه مقیاس کلان، میانی و خرد را برای مطالعات بصری در شهر در نظر گرفته اند. مطالعات بصری سطح شهر در قالب مطالعات منظر کلان به بررسی قابلیت های بصری سطح کل شهر می پردازد؛ و در مقیاس میانی به هویت و قابلیت و خصایص مناطق می پردازد. اما به نظر می رسد مطالعات مربوط به ارتقا کیفیت دیدها و چشم اندازها در مقیاس خرد این تقسیم بندی قرار می گیرد؛ جایی که در آن به تشخیص هویت کیفیت های دید و منظر فضاهای شهری که سازنده هویت شهر است، پرداخته می شود. در این پژوهش با اهداف کاربردی و روش توصیفی- تحلیلی در صدد به پایش و بررسی ایجاد نظم بصری در سیماو منظر شهری پرداخته شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد برای رسیدن به آسایش بصری در شهرها مولفه های زیادی دخیل هستند. از جمله مواردی که میتوان به آنها اشاره کرد عبارتند از رفع آلودگی های(نمادی, دیداری, نور و رنگ)، توجه به کیفیت های بصری منظر از قبیل منظر طبیعی و منظر مصنوع و توجه به میزان نور و روشنایی بافتهای شهری بویژه در هنگام شب، نمای بصری و رنگ استفاده شده درسیمای بصری بناها و ساختمانهای شهری،کیفیت دسترسی به فضاهای شهری و شبکه عبور و مرور، توجه به تاسیسات شهری، کیفیت های محیطی، میزان نمای بدنه در بافتها و... ازجمله عواملی هستندکه نقش بسزایی در ارتقا اسایش بصری خواهند داشت.

Keywords:

نظم بصری , سیمای شهری , منظر شهری