احسان اسدی دالینی - کارشناسی ارشد فرآوری مواد معدنی، گروه مهندسی معدن، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین
غلامرضا کریمی - دانشیار، گروه مهندسی معدن، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین
سعید زندوکیلی - استادیار، گروه مهندسی معدن، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه ولیعصر رفسنجان(عج)، کرمان

باتری‌های مصرف‌شده لیتیم-یون، حاوی فلزات باارزش (لیتیم، کبالت، منگنز و نیکل) و ترکیبات آلی سمی بوده و به همین دلیل بازیافت آنها به‌معنای بازیابی و تولید فلزات باارزش از منابع عظیم ثانویه و هم‎چنین رعایت الزامات زیست‌محیطی است. در این مطالعه به‌منظور انحلال فلزات حاصله از باتری‌های مصرف‌شده لیتیم–یون از روش هیدرومتالورژی دو مرحله‎ای شامل پیش‌فرآوری و لیچینگ فلزات باارزش استفاده‌شده است. در مرحله پیش‌فرآوری به خنثی‌سازی، خردایش و جداسازی اجزای مختلف باتری‌های لیتیم–یون پرداخته شد. سپس، فرآیند انحلال فلزات باارزش  آنها با استفاده از استیک اسید (اسید آلی) و سولفوریک اسید (اسید معدنی) به‌عنوان عامل انحلال و هیدروژن پراکساید به‌عنوان عامل کاهنده، موردبررسی قرار گرفت. از دیگر معیارهای موردمطالعه برای بهینه‌سازی شرایط آزمایش، می‌توان به غلظت اسید، غلظت هیدروژن پراکساید، نسبت جامد به مایع، مدت‌زمان و دما اشاره کرد. بازیابی فلزات لیتیم، کبالت، منگنز و نیکل در شرایط بهینه آزمایش و حضور اسیدسولفوریک 2 مولار،  دمای 60 درجه سانتی‌گراد، مدت‌زمان 80 دقیقه، غلظت 4 درصد حجمی هیدروژن پراکساید و نسبت جامد به مایع 30 گرم برلیتر به‌ترتیب برابر با 40/98‌%، 99‌%، 53/97‌% و 78/96‌% حاصل شد.

باتریهای لیتیم-یون, روش‌های هیدرومتالورژیکی, بازیافت, فلزات باارزش, لیچینگ