رابطه ی هوش معنوی، خوش بینی و شادکامی با بهزیستی روانشناختی در مادران دارای فرزند با نیازهای ویژه شهر شیراز

هدف از پژوهش حاضر تعيين رابطه ی هوش معنوی، خوش بینی ک ا و شادکامی با بهزیستی روان شناختی در مادران دارای فرزند با نیازهای ويژه شهر شیراز بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران دارای فرزند با نیازهای ویژه شهر شیراز در سال ۱۳۹۸ بود. شرکت کنندگان در پژوهش حاضر شامل ۱۲۰ مادر دارای فرزند با نیازهای ویژه بود که به صورت در دسترس به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از مقیاس هوش معنوی دیوید کینگ، پرسشنامه جهت گیری زندگی LOQ )، پرسشنامه شادکامی آکسفورد ( OHI) و بهزیستی روان شناختی ( PWXS) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته ها: نتایج همبستگی پیرسون نشان داد بین هوش معنوی ، خوش بینی و شادکامی با بهزیستی روان شناختی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که از میان متغیرهای پیش بین، به ترتیب هوش معنوی، شادکامی و خوش بینی پیش بینی کننده های معناداری برای بهزیستی روان شناختی هستند و روی هم رفته ۳۸ درصد از واریانس بهزیستی روان شناختی را در مادران دارای فرزند با نیازهای ویژه تبیین می کنند. نتایج: هوش معنوی، خوش بینی و شادکامی از متغیرهای پیش بینی کننده بهزیستی روان شناختی می باشند.

Keywords:

هوش معنوی , بهزیستی روان شناختی , خوش بینی , شادکامی