سیده فاطمه موسوی - دکترای روان شناسی، دانشیار گروه روان شناسی، پژوهشکده زنان، دانشگاه الزهرا(س)، تهران ، ایران.

روان شناسی مثبت نگر خانواده محور به عنوان چارچوب کار بازوجها، والدین، کودکان و خانواده هایی تعریف می شود که بیش ازتمرکز بر حل مشکلات و تعارضات میان فردی و یا اصلاح نقصها، بر توانایی ها و ظرفیت سازی ها در افراد و سیستم خانواده تمرکز می کند. در این رویکرد با تمرکز بر فرآیندهای و پیامدها، تمرکز بر نیازها، کسب شایستگی های جدید و استفاده از حمایت های اجتماعی، خانواده زمینه ی رشد توانایی ها و ظرفیت های اعضای خانواده قرار می گیرد تا از همه ی توانایی ها و قابلیت های خانوادگی برای یکپارچه سازی منابع و توسعه ی فردی و تعاملی اعضای خانواده استفاده کند. این مطالعه درصدد است تا رویکرد مثبت نگر خانواده محور را با هدف معطوف به استفاده از ظرفیت های خانواده برای رشد خانواده معرفی و توصیف نماید. روش: روش مطالعه آرشیوی است و با مروری بر دستاوردهای کاربرد این رویکرد در مداخلات بالینی و مشاوره ای زوج و خانواده درمانگران انجام شده است. یافته ها: مروری بر مطالعات نظری و کاربردهای بالینی و مشاوره های این رویکرد نشان داد تمرکز بر این مدل از توانمندسازی و تمرکز بر ظرفیت های مثبت اعضای خانواده، به جای توجه بیش از اندازه بر عوامل مخرب فرآیند و برآیند تعاملات زناشویی و خانوادگی، می تواند در غنی سازی تعاملات زوجی و خانوادگی، تغییر نگرش اعضای خانواده نسبت به زندگی، ایجاد شناخت از ظرفیت های خود و پذیرش مسئولیت فردی در افزایش شادکامی در زندگی مؤثر واقع شود. نتیجه گیری: تمرکز بر رویکرد مثبت برای اصلاح فرآیندهای خانوادگی، زمینه ی تعامل، مشارکت و مسئولیت پذیری اعضای خانواده برای حل و اصلاح تعارضات درون فردی و بین فردی با هدف بهبود کارکردهای خانواده افزایش می دهد.

مثبت نگر، خانواده، توانمندسازی ، ظرفیت های مثبت