از امید فردی تا امید اجتماعی

امید یکی از ویژگی های زندگی است که مردم را به جستجوی فردایی بهتر وامی دارد. امید به زندگی یکی از شاخص های مهم سلامتی ورفاه است که انگیزه مثبتی بر حس توانمندی و راهیابی ناشی از تعادل فرد با محیط ایجاد می کند. اسنایدر امید را مجوعه ای از شرایط می داند که موجب برخورداری فرد از اهداف ارزشمند شخصی و ادراک توانایی برای تولید راهبردهایی در جهت تحقق اهداف می شود ( أسنایدر و همکاران ۲۰۰۲). امید اجتماعی یکی از مفاهیم نوظهور در مطالعات اجتماعی است. امید اساس زندگی اجتماع است و مفهوم امید اجتماعی به مثابه صنعتی برای جامعه به کار می رود. از دیدگاه کارشناسان، نبود اجتماعی پویایی را از جامعه می گیرد و یأس و افسردگی را اشاعه می دهد و برعکس افزایش امید اجتماعی باعث شادی و نشاط اجتماعی و پویایی اجتماع می شود. در سال های اخیر شبکه های اجتماعی با ظرفیت نمایشی و بیانی خود می توانند زمینه ساز مفاهیمی مانند امید و ناامیدی باشند. از این رو در این مقاله به تعریف امید فردی و امید اجتماعی پرداخته و در ادامه به نقش شبکه های اجتماعی در مقوله امید پرداخته و در پایان به بررسی نمود اجتماعی امید در موعودگرایی و اتوپیا می پردازد یعنی امید به ايجاد جامعه ای برابر، نوعی امید جهانی است که می تواند جامعه را بسازد و تغییر دهد.