آموزش هنر جامعه محور: پدیدار شناسی چالش‌های آموزشِ هنرِ مبتنی بر هنرهای جوامع محلی(مورد مطالعه: عروسک‌های آیینی)

پژوهش حاضر با هدف پدیدار­شناسی چالش­های آموزش هنر مبتنی بر هنرهای جوامع محلی در حوزه­ عروسک های آیینی انجام گرفت. روش تحقیق به صورت کیفی از نوع اکتشافی، با رویکرد پدیدارشناسانه بود. جامعه­ پژوهش شامل مربیان، متخصصان و هنرمندانی بودند که از عروسک های آیینی در برنامه های آموزش هنر خود بهره بردند. روش نمونه‌گیری به صورت هدفمند متجانس صورت گرفت که با توجه به معیارهای ورود به پژوهش با 7 نفر به حد اشباع نظری داده‌ها رسید. ابزار گردآوری اطلاعات مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. اعتبار اطلاعات گردآوری ‌شده از معیار ارزیابی لینکن و گوبا(1985) و روش دنزین(1978) و پاتون(1999) تایید شد. روش تجزیه ‌و تحلیل داده‌ها به شیوه­ای استقرایی و با استفاده از روش هفت مرحله‌ای کولایزی(1978)، انجام گرفت. یافته‌ها نشان داد، چالش‌های آموزش هنر مبتنی بر هنرهای کامیونیتی در دو سطح درون و برون نهادی قابل دسته بندی است. در سطح درون نهادی، چالش‌های فقدان رویکردی جامع در آموزش هنر، مهارت­های مربیگری، چالش مخاطب شناسی، تولید دیالوژیک، مهارت دانش چند فرهنگی، مهارت رهبری اجتماعی و چالش‌های برون نهادی، شامل چالش اقبال اجتماعی، فروکاست منزلت هنر به لذت، فرگشت معنایی، حصر آیینی، تهدید کارکردی، چالش آمیختگی نشانه‌ها، انتظارات بین نسلی بود.

Keywords:

پدیدار شناسی , آموزش هنر جامع محور , هنرهای کامیونیتی , عروسک‌های آیینی