زهرا گرجی - کارشناس ارشد مشاوره خانواده، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
حسین قمری گیوی - استاد گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
احمدرضا کیانی - استادیار گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

با توجه به سیر صعودی آمار طلاق و وجود تعارضات و آشفتگی های روابط زوجین و اهمیت بررسی نقش عوامل موثربر دلزدگی زناشویی در یک جامعه، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش سبک های دلبستگی ایمن، اجتنابی و دوسوگرادر پیش بینی دلزدگی زناشویی زنان در شهر اردبیل انجام شد. روش پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی بوده وبراساس ماهیت و روش، یک پژوهش توصیفی-پیمایشی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیهزنان شهر اردبیل در سال 1398 بودند. جهت تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده گردید که براساس آنتعداد 384 نفر از زنان شهر اردبیل به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای جمع آوریاطلاعات شامل پرسشنامه دلزدگی زناشویی پاینز (1996) و پرسشنامه دلبستگی بزرگسالان هازن و شیور (1987)بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل پیرسون و رگرسیون چندگانه با استفاده از نرم افزار Spss23 انجامشد. براساس نتایج بدست آمده بین متغیر سبک دلبستگی ایمن با دلزدگی زناشویی در سطح معنی دار 99 درصدرابطه منفی و معنی دار و بین متغیرهای سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی و سبک دلبستگی ناایمن دوسوگرا با دلزدگیزناشویی در سطح معنی دار 99 درصد رابطۀ مثبت و معنی دار برقرار بود. همچنین مجموع سبک های دلبستگی 0/54درصد واریانس دلزدگی زناشویی را تبیین می کنند. به طور کلی میتوان نتیجه گرفت دلبستگی ایمن باعث کاهشدلزدگی زناشویی و دلبستگی ناایمن اجتنابی و دوسوگرا موجب افزایش دلزدگی زناشویی می شوند بنابراین لازم استپیش از ازدواج سبک دلبستگی و نحوه ارزیابی فرد از زندگی بررسی شود تا در انتخاب درست شریک زندگی وجلوگیری از فروپاشی خانواده اثرگذار باشد.

سبک دلبستگی ایمن، سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی، سبک دلبستگی ناایمن دوسوگرا، دلزدگی زناشویی