اثر پذیری آموزش هنر درمانی بر کاهش هراس اجتماعی و سلامت روان بیماران اسکیزوفرن

بیماری های روانی مزمن، اختلالاتی نامعلوم و مزمن همراه با دوره های تکرار شونده و علایم روانی هستند کهعملکرد شخص را شدیدا تحت تاثیر قرار می دهند. هدف از این پژوهش تأثیر آموزش هنر درمانی بر هراس اجتماعیو سلامت روان بیماران ا سک یزوفرن بود. روش: طرح پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروهگواه بود. جامعه آماری کلیه بیماران مبتلا به اسکیزوفرن مراجعه کننده به آموزشی توانبخشی و درمان بیماران روانیمزمن شهر زاهدان در بازه زمانی آذر تادی 1398 بود. نمونه پژوهش شامل 30 نفر بود که به شیوه غیرتصادفی دردسترس انتخاب شدند وبه طور تصادف ی در دو گروه 15 نفری آزمایش و گواه تقسیم شدند. آموزش هنر درمانی بهمدت 10 جلسه 90 دقیقه ای روی گروه آزمایش اجرا شد و پس از اتمام جلسات پس آزمون اجرا شد و ازپرسشنامه های سلامت روان کلدبرگ (1972) و هراس اجتماعی کانور و همکارانش (2000) برای جمع آوریاطلاعات استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون مانکوا استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که آموزشگروهی هنر درمانی در مرحله پس آزمون موجب بهبود و کاهش هراس اجتماعی و علائم جسمی، اختلال عملکرداجتماعی، افسردگی واضطراب دربیماران اسکیزوفرن شده است. نتیجه گیری: بنابراین پیشنهاد می شود که از اینمدل آموزش ی در برنامه های آموزش ی بیماران اسک یزوفرن جهت افزایش تدریجی و نظامدار فعالیتهای لذت بخش و تعاملات مثبت با محیط و از طرف دیگر برای ایفای نقش طبیعی و سالم استفاده گردد تا بدینوسیله باعث بهبودسلامت روان و کاهش اضطراب در این بیماران شد.

Keywords:

هراس اجتماعی , سلامت روان , هنر درمانی , اسکیزوفرن