اثربخشی طرحوارۀ درمانی بر مهارت های ارتباطی و دلزدگی زناشویی در زنان آسیب دیده از خیانت

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی طرحوارۀ درمانی بر مهارت های ارتباطی و دلزدگی زناشویی در زنانآسیب دیده از خیانت بود. پژوهش حاضر، از جمله طرح های نیمه آزمایشی، بصورت پیش آزمون - پس آزمون با گروهکنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل کلیه زنان آسیب دیده از خیانت مراجعه کننده به مرکز مشاوره وروانشناسی مهرانا واقع در منطقۀ دو شهر تهران بود که تعداد آن ها برابر با 400 نفر و تعیین حجم نمونه 60 نفرگزینش به طور تصادفی در هر دو گروه آزمایش و کنترل انتخاب شد، ابزار گردآوری داده ها در این تحقیق از دوپرسشنامه استاندارد مهارت های ارتباطی بارتون (1990)، دلزدگی زناشویی (CBM) (1996) و جلسات آموزشیطرحوارۀ درمانی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده، به دو روش توصیفی و استنباطی انجام گرفت.در این پژوهش، از آمار توصیفی برای محاسبۀ میانگین و انحراف معیار متغیرهای پژوهش و نشان دادن فراوانی ونمودارهای مربوط به آن استفاده شده و از آمار استنباطی به منظور بررسی فرضیه ها استفاده گردید. برای تجزیه وتحلیل داده های آمار استنباطی، از تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا برای فر ضیه های اصلی) و تک متغیره (آنکوابرای فرضیه های فرعی) استفاده شد. نتایج نشان داد که طرحوارۀ درمانی بر مهارت های ارتباطی و دلزدگی زناشویی درزنان آسیب دیده از خیانت اثربخش است. که با توجه به شدت اثر، آموزش طرحوارۀ درمانی بر مهارت های ارتباطینسبت به دلزدگی زناشویی زنان آسیب دیده از خیانت تاثیر بیشتری دارد.

Keywords:

طرحوارۀ درمانی , مهارتهای ارتباطی , دلزدگی زناشویی