بررسی رابطه بین تاب‌آوری و تنظیم هیجانی با امید به زندگی در بین سربازان

 مقدمه: ورود به سربازی سلامت روانی افراد را تحت تأثیر قرار می‌دهد و یکی از عواملی مؤثر در سلامت روان مخصوصاً در دنیای کنونی، امید به زندگی مطلوب می‌باشد. مهم ترین تأثیر امید ایجاد انگیزه برای فعالیت و تحرک بیشتر و قوی­ تر است و امید یکی از متغیرهای تأثیرگذار بر شادابی است، بنابراین پرداختن به این مسئله می‌تواند مؤثر واقع شود. هدف: پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین تاب­ آوری و تنظیم هیجانی با امید به زندگی در سربازان می‌پردازد. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر در سال 1397 بر روی 300 سرباز که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده بودند انجام شد. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه ­های تاب آوری کانر و دیویدسون، تنظیم هیجانی گراس و جان و پرسشنامه امید به زندگی میلر بودند که پایایی و روایی آن‌ها در مطالعات قبلی تائید شده بودند و در این پژوهش پایایی ابزار تحقیق با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای هر کدام به ترتیب 0/89، 0/70 و 0/91 محاسبه شده است. داده ­های جمع ­آوری شده در این پژوهش با استفاده از نرم ­افزار آماری SPSS نسخه 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین تاب­آوری و تنظیم هیجانی با امید به زندگی سربازان رابطه وجود دارد (0/001P<)، بین تاب­ آوری با تنظیم هیجانی سربازان رابطه وجود دارد (0/001P<)، تاب­آوری و تنظیم هیجانی، توان پیش­بینی امید به زندگی سربازان را دارد (0/05P<). بحث و نتیجه‌گیری: یافته‌ها بیانگر آن است که بین تاب­آوری و تنظیم هیجانی با امید به زندگی در بین سربازان رابطه معنی­دار وجود دارد. برای افزایش امید به زندگی در سربازان، آموزش‌های متمرکز بر تاب‌آوری که فرد را در برابر عوامل استرس‌زا مقاوم کرده و تنظیم هیجان که پاسخ‌های افراد را در موقعیت‌های مختلف زندگی بخصوص مواقع بحرانی تحت تأثیر قرار داده و باعث انعطاف پذیری افراد می‌شود، ضروری به نظر می‌رسد.

Keywords:

Resilience , Emotional Regulation , Life Expectancy , Soldiers. , تاب­آوری , تنظیم هیجانی , امید به زندگی , سربازان.